Sanki and içmiş insanoğlu,
Doğayı harap edip yok etmeye!
Beton dikiyor her gördüğü boşluğa!
Zehir atıyor utanmadan toprağa!
Balta vuruyor keyfi için ormana!
Sonra doğal afetler oluyor,
Yaptıkları hiç gelmiyor aklına!
Bilmiyor ki doğayla savaş yapılmaz,
Doğa geri alır hepsini eninde sonunda!
Ecir Uğur Küçüksille
Derse çok azı gelir,
Gelenlerin ekserisi sessizdir,
Sadece yazılanı geçirir!
Soru sormamak adettendir!
Kim bunlar demeyin,
Tabiki benim ögrencilerim.
Kalpleri kadar temiz kağıt verirler sınavda!
Öğrenmektir amaçları,
Takılmazlar hiç notlara!
Yük olmak istemezler hocalarına!
Kim bunlar demeyin,
Tabiki benim ögrencilerim.
Ecir Uğur Küçüksille
Çiçekten çiçeğe dolaşırken kalbim,
Bir heves olduğunu bilemedim.
Şimdi seni ilk gördüğüm yerdeyim,
Belki geçersin diye, bekliyor bekliyorum.
Radyoda çalıyor sevdiğin şarkı,
İçime işliyor her bir notası.
Bitmesin diye bir gece yarısı,
Sözlerini mırıldandıp, ağlıyor ağlıyorum.
Serseri gönlüm bilmedi kıymetini,
Başımda eserken kavak yelleri.
Şimdi dönüp andıkça maziyi,
Doldurup bir kadeh, içiyor içiyorum.
Ecir Uğur Küçüksille
Yarış atı çocuklar sanki,
Koşturuyorlar bir sınavdan diğerine.
Bir kaç saatte verdikleri cevaba göre,
Karar veriliyor kaderlerine!
Bu sınavlar için verilen eğitim,
Verilen şıklardan doğru olanı bulabilmek!
Koskoca yetişme çağı boşa geçiyor,
Ne mümkün, çocuklardan çok şey beklemek!
Hasta olmak yasak!
Heyecanlanmak yasak!
Stres yapmak yasak!
Kısaca, insan olmak yasak!
Çocuklardan istenene bak!
Ecir Uğur Küçüksille
Ne zaman güzel, boynunu eğmemiş,
Bir çiçek görse insanoğlu,
Önce, koklamak için yaklaşır.
Sonra, birer birer yapraklarını koparır,
Her geçen gün, çiçek solar ve yıpranır.
Bakar, çiçek boynunu bükmüş!
Güzellikten eser kalmamış!
Koparır, bir kenara fırlatır!
Sonra ne mi olur?
Yeni çiçek aramaya başlanır!
Ecir Uğur Küçüksille
Yol çok uzundu,
Zaman geçmek bilmiyordu,
Küçük otobüs koltuğunda.
Ağaçlar akıyordu sanki penceremden,
Yeşillikler uzanıyordu alabildiğince,
Dalıvermişim, bu güzelliklerle uykuya.
Birden sıçradım!
Muavinin otogara yaklaşıyoruz anonsuyla.
Etrafıma baktım uykulu gözlerle,
Anlamaya çalışıyordum nerede olduğumu.
Derken, kaldırımda seni gördüm yürürken,
İnanamadım gözlerime!
Yıllar sonra bu seni ilk görüşümdü,
Göğsümdeki kuş pır pır etmişti yine,
Tıpkı seni ilk gördüğümdeki gibi!
Ayağa kalktım istemsizce,
Camdan izledim sessizce gidişini.
Dur demek istedim şoföre!
Bir an arka koltuktaki kadının,
Anlamsızca bana baktığını farkettim!
Sessizce oturdum yerime,
Ve isyan ettim içimde!
Seni kaybettiğim o güne…
Ecir Uğur Küçüksille
Yeter! Çıkarın maskelerinizi,
Yok yok üsttekini değil, hepsini!
Karşıma çıkıyorsunuz,
Her seferinde, bir başkasıyla.
Bir dik durun, mert olun!
Karakterinizi bileyim!
Davranayım size layıkıyla.
Ecir Uğur Küçüksille
Derde derman gönül bulmak,
Zor azizim bu devirde.
Derde derman gönül olmak,
Zor azizim bu devirde.
Kime sorsan dertlerini sayar,
Herkesin derdi dağlar aşar.
Dertsiz gönül bulmak,
Zor azizim bu devirde.
Senin aman be! dediğin mesele,
Başkası için aşılmaz bir tepe!
Bunu hep böyle düşünüp de,
Hoşgörü gerekli azizim bu devirde.
Ecir Uğur Küçüksille
Çok zor kendini anlatamamak,
Yırtınmak, didinmek,
Günlerce, aylarca dil dökmek,
Ama bir sonuç alamamak!
Herkes dinler, kafa sallar,
Olur böyle şeyler der, yollar.
Senin için alev alev yanar,
Dindirmez bu ateşi soğuk sular.
Hani dost hani arkadaş dersin!
Kendin yanar kendin dönersin.
Hayatın toz pembe olmadığını,
Yaşadıkça öğrenirsin!
Ecir Uğur Küçüksille
İlk bütü unutmak çok kolay deme,
Unutmak kolaysa önce sen unut.
Ne olursun bunu bana söyleme,
Unutmak kolaysa önce sen unut.
Tatili, gezmeyi unut demiştin,
Sensiz de ortamlara akarım demiştin,
Babanın söylediklerini duyma demiştin,
Unutmak kolaysa önce sen unut.
Herkes gitmisti ben kalmıştım yapayalnız,
Notlar bana ben onlara bakıyordum anlamsız,
Beklemiştim acı sonu evde parasız,
Unutmak kolaysa önce sen unut.
İlk bütün heyecanıyla sınava giderken,
Notlarımı unutmuştum evden çikarken,
O dersi bugün hala alirken,
Unutmak kolaysa önce sen unut.
Ecir Uğur Küçüksille