Arkamdan konuşup,
Yüzüme gülenlere.
Önce selam verip,
Sonra verip veriştirenlere.
İftira atıp,
Bir yıldır bana çile çektirenlere.
Kulak kesilin, bu sözlerim sizlere.
Keşke yüzüme söyleyebilseniz,
Ama o cesaret yok sizlerde.
Keşke kul hakkı bilseniz,
Ama o edep yok sizlerde.
Belki birkaçınızı bulup,
Yüzleşeceğim bu dünyada sizlerle.
Bulamadıklarım,
Sizleri havale ettim yüce Rabbime.
Dört gözle bekliyorum hesap gününü,
Almak için hakkımı ederince.
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE
Garip bir koşuşturma her yerde,
Hepsi, bir koltuk kapmak hevesiyle.
Şimdi vaatler uçuşur da her yerde,
Hepsi unutulur koltuğa geçince.
Nasıl bir etkisi var ki o koltuğun,
İnsanları birbirine düşürür.
İstenilen elde edilince,
Oradan her şey toz pembe görülür.
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE
Keşke, sadece sevgi ve saygı anlatabilsek dilimizle,
Kin ve nefret sözcükleri hiç çıkmasa.
Konuşurken bin defa düşünüp söylesek her bir heceyi,
Kırmasak hiç karşımızdakileri.
Keşke, hep doğrunun yanında olabilsek,
Menfaatler esir almasa benliğimizi.
Sonuna kadar desteklesek, hiç bırakmasak,
Gösterebilsek elimizden geldiğince desteğimizi.
Keşke, olumsuzlukları hiç unutmasak, unutturmasak,
Kazıyabilsek akıllara, ders olsa insanlığa.
Birkaç günde söz ve eylemlerle geçiştirmesek,
Başkalarının başını yakmasa bir daha.
Keşke, dünyanın sonsuz olmadığını anlayabilsek,
Farkedebilsek varlığın paylaşınca arttığını.
Elimizdekinden karınca kararınca verebilsek,
Görebilsek çevremize mutluluk kattığını.
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE
Haberi geldi harcamalarının,
Selamını aldım bankaların.
Evde hepsinden fazlasıyla var,
Yakıştı mı şimdi aldıkların?
Söylesem de hiç işe yaramıyor,
Yine gidip hep alışveriş yapıyor.
Ben maaşı kurtarayım derken,
Baktım kalbim elden gidiyor.
Yıkılır her ay üzerime ekstre,
Ben sanarım bir şaka, oysa realite.
Anladım geçecek benim ömrüm hep,
Bankaları geze geze.
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE
Kimbilir neler söylediler sana, daha beni görmeden
Kimler nasıl hevesini kırdı derse girmeden
Masum gibi görünen
Kime kendimi anlatmaya çalışsam yalan olur
Senin kalbin ön yargılarla doludur
Geçemem sanırsın bu dersleri
Sen geçerim de geçersin
Bir tek kalırım deme.
İyisin tabi sen öğreten ben öğrenen
Rahat tabi sen anlatan ben dinleyen
Hayat sana güzel değil mi?
İyisin tabi sen soru soran ben cevaplayan
Rahat tabi sen not veren ben not alan
Hayat sana güzel değil mi?
Ben senin kadar rahat olamam
Dersleri hemen anlayamam
Zayıf alınca babama anlatamam
Alttan ders bırakamam
Ben senin kadar rahat olamam
Sınavlarıma çalışmadan duramam
Alttan derslerle yaşayamam
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE
Neler duyarsın arkandan söylenen,
İnanamazsın duyduklarına.
Sahip olmadığın nitelikler,
Sarfetmediğin sözler,
Yalan yanlış aktarılan görüşler,
Neler, neler…
Sebep ararsın bütün bunlara,
Belki onların istediği gibi bir insan olmadığın için,
Belki farkında olmadan ayaklarına bastığın için,
Belki de hep doğrunun yanında olduğun için,
Belkiler uzar gider.
Eğer vicdanın rahatsa,
Ve rahatça koyabiliyorsan uyumak için kafanı yastığa,
Kendini yorma, derdini anlatmak için başkalarına.
Mutlu ol seni bilen ve hep yanında olanlarla.
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE
Kocaman kalabalık şehirler,
Adı büyük gönlü küçük.
Sokakların ıssız ve uzun,
Bir o kadar da tekin olmadığı şehirler.
Bir tarafta göz alabildiğince doyumsuz sofralar,
Diğer tarafta ağzı açlıktan kokan insanlar.
Koşuşturmaktan başka bir işin yapılamadığı,
Zamanın yollarda su gibi harcandığı şehirler.
Bütün bu çıplak gerçeklere rağmen,
Bütün iş merkezlerini buralara taşıyarak,
Daha da içinden çıkılmaz hale getirdiğimiz,
AVM’lerin havasız bıraktığı,
Uzaktan çok özenilen,
Yaşayanların canına tak ettiren büyük şehirler.
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE
Değişen herşey gibi zamana uydu,
Değişti “İyi insan” kavramı da.
Eskiden,
Edepli kişiydi “İyi insan”,
Dürüst kişiydi “İyi insan”,
Haram yemeyen kişiydi “İyi insan”,
Güler yüzlü kişiydi “İyi insan”,
Emin kişiydi “İyi insan”,
Hoş sohbet kişiydi “İyi insan”,
Yardımsever kişiydi “İyi insan”,
Bugün ise,
Hiçbir özelliğe sahip olmasına gerek yok,
Menfaatlerin uyuştuğu her kişi “İyi insan”.
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE
Seni ne kadar çok sevdiğimi,
Kime sorsan söyler.
Sen hala kağıda yazılmış üç beş cümle bekliyorsun.
Eğer görmek istiyorsan sana karşı hislerimi,
Sen yanımdayken gözlerime bak yeter.
Ecir Uğur Küçüksille
Bilemezsin biz bu okul için ne çaba verdik,
Çok çalıştık hem de çok,gece gündüz demedik.
Tam herşey tamam eğleneceğiz derken,
Bir de baktık karşımızda seni görüverdik.
Git, yıllarımız bitmeden git.
Derslerimize girmeden git.
Sabrımız tükenmeden,
Hevesimiz sönmeden git.
Herkesten önce senin adını öğrettiler,
Daha derse girmeden kesin kalırsın dediler.
Programla mı neymiş girdiğin dersin adı,
Bir de javaymış içeriği, sanki motor markası.
Git sınavdan kalmadan git,
Git okuldan soğumadan git,
Sinirimiz bozulmadan,
Keyfimiz kaçmadan git.
Sınavlarında sanırsın sanki kütüphane haftası,
Herkeste birer ikişer kitap, fotokopiler cabası.
Boşadır aslında fotokopiler, kitaplar,
Sadece içimizi rahatlatma çabası.
Git sıkıldık artık senden git.
Git mezun olmak istiyoruz git.
Ailelerimiz duymadan,
Aramız bozulmadan git.
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE