Hani içini okuduklarını düşünür ya,
Bazı insanlar.
Ummadığın bir anda söyleyiverirler ya,
Yüzüne kendi beyinlerinde oluşturdukları,
Ve senin aklından bile geçmeyen düşünceyi.
Sonra da inatla söylerler her seferinde,
Senden kabul etmeni ve sabretmeni beklerler.
Hazmedemezsin, üzmek istemezsin,
Ama bir gün dayanamayıp haykırırsın,
Yeter diye.
Yeter, yeter, yeter…..
Bazı insanlar vardır ki, mesleki bilgileri ile elde edemedikleri saygınlık ve itibarı siyasi oluşumlara girerek elde etmeye çalışırlar. Bu tip insanlar, er ya da geç kaybetmeye mahkumdurlar.
Uzaktan sevdim seni,
Bütün duygularımı kalbime gömüp.
Kaç kere açmak istedim hislerimi,
Korktum bir daha seni görememekten, söyleyemedim.
Her sabah okul kapısında beklerdim seni,
O güzel yüzünü görebilmek,
Günaydın sesinle neşelenebilmek,
O ışık saçan gözlerinde bir an olsun yer alabilmek için.