Bazen yaz diyor gönül,
Hem de umursamadan.
Kır kalemini seni kıranların, yazdıklarınla.
Onların da yansın kalpleri,
Görsün cümle alem gerçek yüzlerini.
Sonra diyorum,
Anlamayacaklar seni nasıl olsa,
Ucu kendilerine dokunmadıkça.
Bu dünyada adalet yalan,
Sen havale et onları Yüce Mevlaya.
Ecir Uğur Küçüksille
Bir insan tanıdım kendini çok önemseyen,
Her konuyu sadece kendisi bilen,
Dünyayı kendi etrafında dönüyor zanneden,
Hayatını kuruntularla geçiren.
Her zaman ön yargılı, her zaman haklı,
Hayata bakışı çok farklı.
Etrafındakiler hep evet diyor.
Zaten sorunda bunda saklı.
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE
Java’dan anlayacak,
NetBeans’i kullanacak,
Benimle kodlayacak,
Sevgili istiyorum.
Debugger’ım olacak,
Hatalarımı bulacak,
Bana da anlatacak,
Sevgili istiyorum.
OOP’yi bilecek,
UML dizayn edecek,
Yenilikleri öğrenecek,
Sevgili istiyorum.
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE
Bir LYS sınavıyla çıktım geldim SDÜ’ye,
Aslında hiç de istekli değildim ben bu bölüme.
Yıllarca hep düşündüm ben neden burdayım diye,
Bir baktım gelmişim hem de dördüncü seneye.
Yüzüm gözüm şişene kadar kod yazmak istiyorum,
Hatalarımı görüp öğrenmek istiyorum,
Debuggerımı açıp düzeltmek isiyorum,
Okulumu bitirip, iş bulmak istiyorum.
Hep söylediler programlama çalış zordur diye,
Ben umursamadım nasılsa kalırım diye.
Vize, final, büt, yaz okulu boşa geçe geçe,
Bir baktım alttan derslerle gelmiş dördüncü sene.
Yüzüm gözüm şişene kadar kod yazmak istiyorum.
Hatalarımı görüp öğrenmek istiyorum.
Debuggerımı açıp düzeltmek isiyorum.
Okulumu bitirip, iş bulmak istiyorum.
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE
Gençliğin bitip de alınca üstüne hayatın sorumluluklarını,
Ata olup da duyunca içinde evlat sancısını,
Yaşın ilerleyip de yağınca şakaklarına ömrünün son karları,
Anla arkadaş yavaş yavaş ihtiyarladığını.
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE
Eğer hayır diyemiyorsan,
Hiç bitmiyor istekler.
Herkesi mutlu etmek için,
Geçip gidiyor ömürler.
Bir an herşeyin farkına vardığında,
Bakıyorsun sen senden geçmişsin.
Başkalarının mutluluğu için,
Kendi ömrünü feda etmişsin.
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE
Kiminin ağzı açlıktan kokar,
Kiminin sofrasından yemekler taşar.
Kimi de ağzına bunu sakız yapar,
Tezatlarla dolu yalan dünyada.
Gerçek fakirler arlıdır yardım isteyemez,
Aç gözlüler arsızdır istekleri bitmez.
İnsanlar şaşırır, kime yardım edeceğini bilemez,
Tezatlarla dolu yalan dünyada.
Dürüstlük enayiliktir, hor görülür,
Zamanın adamı olmak iş bilmektir,hoş görülür.
Toplum çileden çıkar bölünür.
Tezatlarla dolu yalan dünyada.
Doğru söyleyenler ciddiye alınmaz,
Yalan söyleyenler göz önünden ayrılmaz.
El üstünde tutulur, sual sorulmaz,
Tezatlarla dolu yalan dünyada.
Ecir der ki,
Dünyada tezatlar saymakla bitmez.
Doğru ve dürüst olan,
Hiçbir zaman kaybetmez.
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE
Günler günleri kovalıyor sanki,
Bir an önce bitmesini istermiş gibi.
Zaman sözlükte sadece bir kelime,
Dünyanın çivisi çıktığı günden beri.
Ne haftalar eski hafta,
Ne de aylar eski ay,
Bir başı bir de sonunu hatırlıyoruz,
Dünyanın çivisi çıktığı günden beri.
Uzun dediğimiz herşey,
Bir göz kırpması kadar aslında.
Bir ezan ve bir seladan ibaret,
Koskoca ömür dedikleri.
Hep söylenir de,
Zaman su gibi akıyor diye.
Yine de hep ötelenir herşey,
Dünyanın çivisi çıktığı günden beri.
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE
Sen onu ne kadar düşünsen de,
O hep daha fazlasını ister.
Bilmezki elinden gelen budur,
İstemekle elde edilmez bütün dilekler.
Ecir Uğur Küçüksille
Herkes bakar acıyan gözlerle,
Herşeyden habersiz bakınır çevreye,
Düşünür neden bu telaş diye,
Kalbi küçük yetim çocuk.
Bir süre sonra anlar gerçeği,
Hayatın artık onsuz devam edeceğini,
Kimsenin ona oğlum demeyeceğini,
Gözü yaşlı yetim çocuk.
Etraftan bekler samimi sevgi,
Ama verilir hep acıma hissi,
İçini dağlar bunların hepsi,
Yarım büyür hep yetim çocuk.
Bayramlar gelir hep hüzünle,
Hatıralar canlanır gözünde,
Yaşlar süzüleverir birden bire,
Buruk büyür hep yetim çocuk.
Dinimizde vardır yardım etmek herkese,
Ama hissettirmeden vermek gerek yetime,
Herkes verir göstere göstere,
Boynu bükük büyür yetim çocuk.
Ne paradır onun derdi,
Ne de bir lokma ekmek.
O hep bir eş dost arar,
Kol kanat gerecek.
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE