Sosyal medya dediler adına,
Geldi girdi kanımıza.
Ne mutlu olabildik onunla,
Ne de alışabildik yokluğuna.

Herkes oldu ya klavye fedaisi,
Ya da özlü sözlerin efendisi.
Bilmezdi kimse ülkemdeki,
Bu kadar cesaretli ve okuyan kitleyi!!

Eskiden utanırdık ne yediğimizi söylemeye,
Belki alan olur, alamayan olur diye.
Şimdi paylaşır olduk herşeyi,
Hem de göğsümüzü gere gere!!!

Elbet herkesin hakkı,
Fikrini söylemek ve eleştirmek.
Ama küfretmek ve hakaret etmek için,
Kullanır olduk sosyal medyayı.

Herşeyi paylaşır olduk bilinçsizce,
Mahrem ve hayayı düşünmeden seviyesizce.
Zaten üstümüze yoktur millet olarak,
Birşeyleri abartıp tüketmekte.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

Ben bugün öğrendim,
İçin alev alev yanarken tebessüm etmeyi,
Hiç ümidini kaybetmeden sessizce beklemeyi,
Ve ömrünün baharında sevdiğini kaybetmeyi.
Ben bugün öğrendim,
Hayatta hiçbir şeyi ertelememeyi,
Sevdiklerine gereken değeri zamanında vermeyi,
Ve her sabah evden çıkarken,
Sanki onu son defa görecekmiş gibi,
Sevdiğini söylemeyi ihmal etmemeyi.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

Sanma böyle gelip geçecek hayat,
Elbet bir gün senin de canın yanacak.
O zaman neden diye düşünme,
Bir kez olsun dönüp, geçmişe bak!

Etme bulma dünyası bu,
Yaradılanın değil, Yaradanın adaletine bak.
Ömür bitip tükenmeden,
Hep iyilik düşün, hep iyilik yap.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

Bin kere dünyaya gelsem,
Bir kere tereddüt etmem, yine severim seni.
Uğruna acılar çekip üzülsem,
Bırakıp gitmem, sessizce yine beklerim seni.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

Olur da başına kötülük gelirse hayatta,
Düşmanını çok uzaklarda arama.
Seni üzüntüye gark eden,
Ya yanıbaşındadır ya da ulaşabileceğin bir noktada.

Neden bu düşmanlık diye,
Düşünüp kendini yorma.
Ya basmışsındır farketmeden birinin ayağına,
Ya da menfaatler çakışmıştır bir noktada.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

İzledikçe dayanamıyorum gözlerim doluyor,
Geride kalan çocukları gördükçe.
O küçücük ellerini açıp dua ederek,
Ne olduğunu anlamadan masum gözlerle izledikçe.

Herkes yazıyor anlıyoruz, acıyı paylaşıyoruz diye,
Bilemez ki o acıyı aynı duruma düşmedikçe.
Acılar bitmez, hep yaşar derinlerde,
Yaşananlarla alevlenir hayat devam ettikçe.

Herşeyi erken öğrendi ve öğrenecek bu çocuklar,
Yaşamdan önce ölümü,
Gülmeden önce ağlamayı,
Neşeden önce hüznü,
Ve çocukluktan önce sorumluluğu.

Sadece para ile giderilmiyor giderilmez,
Bu çocukların yaşadıkları.
Onların sağlıklı bir nesil olması için,
İlgilenmek ve başını okşamak gerek,
Hissettirmemek hiçbir zaman babasızlığı.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

Ülkemde insana verilen değer bu kadar,
Hakkınızı helal edin madenci kardeşlerim.
Ama yaptığınız iş tehlikeli, ölüm bu işin kaderinde var!!!!
Hakkınızı helal edin madenci kardeşlerim.

Siz ebediyete gittiniz,
Başladılar suçlu aramaya.
Ne devlet doğru denetlemedim diyor,
Ne de işveren hatam var diyor,
Bu takdirde hata size kalıyor!!!
Ne işiniz vardı tehlikeli olan ocakta?

Şimdi ne verilen paralar,
Ne de sıvazlanan sırtlar,
Geri getirecek sizleri.
Hangi para ya da el verebilir ki ?
Yetimlere baba güveni ve şefkati.
Zaten saymaya başladım,
Çok değil 15 gün sonra unutacağız sizleri.
Siz de biliyordunuz ülkenin durumu bu,
Hakkınızı helal edin madenci kardeşlerim.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

Ey başkalarının acısından zevk alan varlık,
Ey iftira atıp gülerek seyreden mahluk.
Sana insan demeye dilim varmıyor,
Bir gün elbet sana dönecek yaptığın fenalık.

Ecir Uğur Küçüksille

Hakkımda iftira atanlara,
Hayatıma acı katanlara,
Doğruyu bilmeden konuşanlara,
Hakkımı helal etmiyorum.

Er ya da geç tecelli edecek adalet,
Haklılığım ortaya çıkacak elbet.
Bilmem, arkamdan konuşup, söz söyleyenler,
Nasıl gelip de yüzüme gülecek?

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE