Herkes bakar acıyan gözlerle,
Herşeyden habersiz bakınır çevreye,
Düşünür neden bu telaş diye,
Kalbi küçük yetim çocuk.

Bir süre sonra anlar gerçeği,
Hayatın artık onsuz devam edeceğini,
Kimsenin ona oğlum demeyeceğini,
Gözü yaşlı yetim çocuk.

Etraftan bekler samimi sevgi,
Ama verilir hep acıma hissi,
İçini dağlar bunların hepsi,
Yarım büyür hep yetim çocuk.

Bayramlar gelir hep hüzünle,
Hatıralar canlanır gözünde,
Yaşlar süzüleverir birden bire,
Buruk büyür hep yetim çocuk.

Dinimizde vardır yardım etmek herkese,
Ama hissettirmeden vermek gerek yetime,
Herkes verir göstere göstere,
Boynu bükük büyür yetim çocuk.

Ne paradır onun derdi,
Ne de bir lokma ekmek.
O hep bir eş dost arar,
Kol kanat gerecek.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

Toplum olarak gömüldük ,
Boğazımıza kadar siyasete.
Yanlışa bile yanlış diyemez olduk,
Siyasi ortamın etkisiyle.

Nereye baksak siyaset,
TV’den, sosyal medyaya, internete.
Fikirlere bile tahammül edemez olduk,
Siyasi ortamın etkisiyle.

Sözde kaldı artık dostluklar, arkadaşlıklar,
Parlar olduk en ufak karşı görüşe.
Bırakalım siyaseti siyasetçiler yapsın
Biz dönelim eski hoşgörü dolu günlere.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

Elbet birgün öleceğim,
Yüce Mevlaya döneceğim,
Dünya hesabı vereceğim,
Soranlara selam olsun.

İstemeden kırmışımdır dostlar, arkadaşlar,
İşlemişimdir bilmeden hatalar,
Bunlar beşerin tabiatında var,
Soranlara selam olsun.

Dünyada hukukum olanlara,
Hakkım geçtiyse eğer,
Benden yana helal olsun,
Soranlara selam olsun.

Ecir der ki dünya yalan,
Var mı bir bakın baki kalan?
Bir helalliktir dileğim geride kalanlardan,
Soranlara selam olsun.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

Tepki vermiyoruz millet olarak,
İğnenin ucu bize değmeyince.
Bir köşeye siniyoruz oturarak,
Oh ne güzel bana hayat diye.

Olur da bir gün değerse iğnenin ucu,
Fırlıyoruz ayağa haykırarak.
Sonra aranıyoruz etrafta can havliyle,
Niye beni uyarmadınız diye hayıflanarak.

Söylemiştik sana desen,
Çok bilmiş oluyorsun.
Demek lazım böyle insanlara,
İyi olmuş layığını buldun.

Ecir Uğur Küçüksille

Derdim var diye şikayet etme,
Dünya dolu bilmediğin nice dertlerle.
Dışarıdan baktığında, aldanma gülen yüzlere.
Bilemezsin ne fırtınalar kopuyor yüreklerinde.

Ecir Uğur Küçüksille

Mutluluk dedim,
Para dedi.
Sevgi dedim,
Yalan dedi.
Vicdan dedim,
Gereksiz dedi.
İnsan mısın diye sormadım,
O sadece nefes alan bir beşerdi.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

Bilgi de mevki de tevazuyu artırmalı,
Hayatta hiçbir zaman egoya teslim olmamalı.
Tevazu gönülden gönüle kurulan bir köprüdür,
Bilgi paylaşımla, mevki hoşgörüyle büyür.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

Sosyal medya dediler adına,
Geldi girdi kanımıza.
Ne mutlu olabildik onunla,
Ne de alışabildik yokluğuna.

Herkes oldu ya klavye fedaisi,
Ya da özlü sözlerin efendisi.
Bilmezdi kimse ülkemdeki,
Bu kadar cesaretli ve okuyan kitleyi!!

Eskiden utanırdık ne yediğimizi söylemeye,
Belki alan olur, alamayan olur diye.
Şimdi paylaşır olduk herşeyi,
Hem de göğsümüzü gere gere!!!

Elbet herkesin hakkı,
Fikrini söylemek ve eleştirmek.
Ama küfretmek ve hakaret etmek için,
Kullanır olduk sosyal medyayı.

Herşeyi paylaşır olduk bilinçsizce,
Mahrem ve hayayı düşünmeden seviyesizce.
Zaten üstümüze yoktur millet olarak,
Birşeyleri abartıp tüketmekte.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

Ben bugün öğrendim,
İçin alev alev yanarken tebessüm etmeyi,
Hiç ümidini kaybetmeden sessizce beklemeyi,
Ve ömrünün baharında sevdiğini kaybetmeyi.
Ben bugün öğrendim,
Hayatta hiçbir şeyi ertelememeyi,
Sevdiklerine gereken değeri zamanında vermeyi,
Ve her sabah evden çıkarken,
Sanki onu son defa görecekmiş gibi,
Sevdiğini söylemeyi ihmal etmemeyi.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE