Düşmüşüz bir hayat keşmekeşine
Görmez olmuş gözlerimiz kendimizden başka kimse
Vermişiz kendimizi şana, şöhrete, servete
Kapatmışız kalbimizi insafa, merhamete, şefkate
Gerçekten bu kadar ucuz mu insanlık?
Milyonlara milyarlara satılır mu bu yüce varlık?
Eğer malımız mülkümüzse insalık
Söyleyin kaldı mı hayvanlardan farkımız?
Belki farkında değiliz ama
Yavaş yavaş yitiriyoruz duygularımızı benliğimizi
Hadi gözlerimizi kapattık
Hiç mi hissetmiyoruz!!
Bir uçurumun kenarına yavaş yavaş itilişimizi.
Soğuk bir kış gecesi
Yalnız yürüyorum yağmur çiseleyen caddelerde
Soğuk iliklerime işlemiş
Titriyorum yağmurda ıslanmış yavru ceylanlar misali
Tanıdık bir yüz, bir dost arıyor gözlerim
İçimi dökmek için gizliden gizliye
Yok bu zor günümde uzanan
Ne bir dost ne de bir arkadaş eli
Nerdesiniz diyorum?
İyi günümde uzanıp sırtımı sıvazalayan eller
Nerdesiniz diyorum?
İyi günümde yüzüme hep gülen gözler
Düşündükçe içimdeki nefret büyüyor
Haykırmak istiyorum neden bu haksızlık diye
Yalanmış diyorum arkadaşlar
Yalanmış diyorum dostlar
Yalanmış herşey
Düşündükçe içimdeki nefret büyüyor
Haykırmak istiyorum neden bu haksızlık diye
Yıllardır kalmadı eğitimde
Ne düzen ne kalite
Siyasetin elinde oyuncak oldu
Değişti sistem her yeni iktidar gediğinde.
Ezberlemek öğrenmekle eşdeğer,
Beş şıkka bağlı başarıda kriter.
Bir soruyla değişir yapılacak meslekler,
Böyle olunca öğrencide muhakeme ne gezer?
Kalmadi artık öğretene saygı
Öğretende de para en büyük kaygı
Öğretenin de öğrenenin de beklentileri farklı
Yarınlarımız Allah’a kaldı.
Herkes üniveristeye yönlendiriliyor,
Hiç kimse meslek öğrenmiyor,
Oysa atalarınız bize
Ağaç yaşkan eğilir diyor.
Herkes olmak ister doktor, mühendis, öğretmen
Bu ülkenin ihtiyacı var insana her meslekten.
Biz eğitime bir düzen sağlamazsak hemen,
Daha çok bahsederiz
Muhasır medeniyetler seviyesine yükselmekten.
An olur sevdiğim geliverirsin aklıma,
Bırakırım her şeyi yaşarım seni doyasıya.
Gözlerinin rengi, Saçlarının ahengi,
İçimdeki o büyük sevgi, Alır götürür beni başka diyarlara.
Yok o diyarlarda başka kimseler,
Bir sen varsın bir ben
Bir de kalbimizi saran büyük sevgiyle beraber.
Bitsin istemem bu diyarlarda gezintim,
Hep senle beraber olmak isterim,
Ama bu tatlı hayallerden,
Sırtıma dokunan bir elle uyanıveririm.
Boylu boyunca uzanmış yatıyor yerde,
Ne fer kalmış ne de bir ümit gözlerinde,
Eli ayağı tutmaz olmuş halsizlikten,
Son günlerini yaşıyor bu alemde.
Bir gayret anlatmaya başladı bana derdini,
Bitirdiler dedi bu dünyada beni.
Hiç gönüllerinden geçirmediler,
Yıllardır hiç anmadılar ismimi.
Ama hep bir umutla bekledim,
Gün gelir hatırlarlar da dönerim diye hayata belki.
Acıyorum dedi, benden sonra kalanlara geride.
Her gün elem, her gün keder, her gün çile.
Bir tek ben vardım onları farklı kılan şu alemde,
Merak ediyorum, beni de kaybedince ne kalacak ellerinde.
Hayatın en zor anı yatağa bağlanmak,
Yaşamla ölüm arasında durmadan mekik dokumak,
Ne büyük acıdır bu ne büyük ızdırap,
Ağzı olup dili olmamak.
O zaman gözlerin bomboş bakar etrafa,
Sözler anlam ifade etmez kulağında,
Beynin hükmetmez artık vücuduna,
Ne büyük acıdır bu ne büyük ızdırap,
Hayatın en zor anı yatağa bağlanmak.
Allahım çok yaş verme sevdiğin kullarına,
Dert verip derman aratma bu dünyada,
Muhtaç etme dosta düşmana,
Elim ayağım tutuyorken veda edeyim bu dünyaya.