İzledikçe dayanamıyorum gözlerim doluyor,
Geride kalan çocukları gördükçe.
O küçücük ellerini açıp dua ederek,
Ne olduğunu anlamadan masum gözlerle izledikçe.

Herkes yazıyor anlıyoruz, acıyı paylaşıyoruz diye,
Bilemez ki o acıyı aynı duruma düşmedikçe.
Acılar bitmez, hep yaşar derinlerde,
Yaşananlarla alevlenir hayat devam ettikçe.

Herşeyi erken öğrendi ve öğrenecek bu çocuklar,
Yaşamdan önce ölümü,
Gülmeden önce ağlamayı,
Neşeden önce hüznü,
Ve çocukluktan önce sorumluluğu.

Sadece para ile giderilmiyor giderilmez,
Bu çocukların yaşadıkları.
Onların sağlıklı bir nesil olması için,
İlgilenmek ve başını okşamak gerek,
Hissettirmemek hiçbir zaman babasızlığı.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE