Ne hale geldik böyle!
Tartışılmaz olduk iki meseleyi.
Bağlamışız kendimizi bir görüşe,
Tıpkı takım tutar gibi!
Ayrıştık; ocu, bucu, şucu diye,
Unuttuk düşüncelere saygı göstermeyi!
Dinlemiyoruz bile karşı fikirleri,
Tıpkı takım tutar gibi!
Tek biz doğruyuz gerisi yalan!
Önemli değil dünyanın gerisi.
Yok evrende bizden iyisi,
Tıpkı takım tutar gibi!
İnanmıyoruz, gözlerimizle görsek de!
İnanmıyoruz, araştırıp incelesek de!
Her durumda duruşumuz belli!
Tıpkı takım tutar gibi!
Ecir Uğur Küçüksille
Dönüp açacağın kapıyı,
Sert kapatma çıkarken!
Sonra ihtiyacın olunca,
Bulursun kendini çare ararken!
Arlıysan gidemezsin!
Gururuna yediremezsin,
Kimselere diyemezsin,
İçin için kendini yersin.
Ecir Uğur Küçüksille
Dün mazide kaldı,
Yarın uzakta.
Gel bugünü yaşayalım,
Hiçbir şeyi umursamadan çılgınca.
Ecir Uğur Küçüksille
Her veda,
Bir elvedadır belki de!
Damla damla yaş olup süzülen,
Gözlerinden aklına geldikçe.
Ne veda eden bilir bunu,
Ne de yolcu eden.
Hayatın bir gerçeğidir bu,
Acılara gark eden.
Ecir Uğur Küçüksille
Ayrılırken, bir gün demiştim,
Olur da bir yerde rastlarsam,
Koşarak gelecegim yanına,
Ve yine sevdiğimi söyleyeceğim sana.
Yıllar sonra bir gün rastladım,
Gezerken Beşiktaş Çarşıda,
Yanında torunun vardı hatta.
Baktım ikimizin de ak düşmüş şakaklarına.
Verdiğim söz geldi aklıma,
Koşmak istedim, baktım vücuduma,
Olmayacaktı, yavaş da olsa geldim yanına,
Bir sana baktım, bir de torununa,
Sadece diyebildim, merhaba!
Gözlerindeki ışıltıyı gördüm,
Sen de unutmamıştın,
Bu yetti inan bana.
Sonra, o günü hatırladım,
İçimden yüksek sesle söyledim,
Neden bunu bize yaptın LEYLA!
Ecir Uğur Küçüksille
Ateş düşer de bir eve,
Kavrulur kalpler aleviyle.
Hal böyle iken,
Düşer bazıları nasıl olmuş derdine!
Konuşurlar şöyle böyle olmuş diye,
Yayılır, başına sonuna eklenerek dilden dile!
Acılı aile her şeyi bırakır,
Anlatmaya çalışır doğrusunu her yerde!
Eksik aramaya gelenler vardır bir de !
Otururlar baş köşeye,
Başlarlar dedikodu ve gözlemlemeye,
Yardım edeceklerine, hizmet beklerler edepsizce!
Bırakın rahat yaşasın insanlar acısını,
Gölge etmeyin, açmayın sağda solda ağzınızı!
Sıra çok çabuk geliyor!
Yaşamayın siz de aynı durumları!
Ecir Uğur Küçüksille
Takatim kalmadı, insanları idare etmeye,
Yaptıklarını görmezden gelmeye,
Etrafa gülücükler saçıp, için için erimeye,
Belki düzelirler diye, bir umut beklemeye.
Tolerans gösterdikçe, iyice azdılar,
Sınır tanımayıp, tepeme çıktılar!
Bir de hiçbir şey olmamış gibi,
Her gün yanımda kahkahalar attılar!
Öyle ya, ben eşektim!
Bir semerim eksikti!
Hayattaki en büyük derdim,
Onları mutlu etmekti!
Ecir Uğur Küçüksille
İnsanın hamurunda görgü olmalı,
Sonradan üstüne yapışmamalı!
Öyle burunları havada oluyorlar ki!
Anlamıyorlar, yerin dibine merdiven attıklarını!
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE
Dilim döndüğünce, aklım erdiğince,
Savundum hep doğruyu.
Bilmediler, dinlemediler,
Yaşattılar hep umutsuzluğu.
Sensin dediler sorunlu!
Dert ediyorsun her konuyu!
Şöyle bir bak etrafına,
Teksin dile getiren bu konuyu!
Oysa biliyorlardı olanları,
Görmüşlerdi yaşadıklarımı.
İşimize gelmiyor diyemiyorlardı!
Görev edilmişlerdi, başlarından savmayı.
Ecir Uğur Küçüksille
Yöneticiler, çalışanların huzurlu bir ortamda çalışmasını sağlayarak maksimum verimi elde etme konusunda sorumludurlar. Fakat çoğu zaman, yönetim kademesinin huzurlu olması yöneticiler için yeterli olur. Çalışanlar bir problem ilettikleri zaman sorun çıkartmış ve huzuru bozmuş olurlar!!!
Ecir Uğur Küçüksille