Ömrümün hazanında sana rastladım,
Kalbim adeta çırpındı durduramadım,
Gönlüme olmaz dedim, neler anlattım,
Bir türlü aklımdan çıkaramadım.
Ben sevda dedim, eller hep hayal,
Bırak dediler o bir bahar,
Cefa olur sana, olmaz yar,
Ne yaptım ne ettimse unutamadım.
Bir yanım söyle diyor, bir yanım söyleme,
Bırak kalsın kalbinin derinlerinde.
Bir ikilem içinde yaşıyorum böyle,
Kendimi kaybettim bulamıyorum.
Ecir Uğur Küçüksille
Tomurcuk bir çiçektim,
Açamadan kopardılar beni!
Bilmem neden yaptılar,
Belki de istemediler,
Birkaç yüzü tebessüm ettirmemi!
Hep böyle mi bu insanlar?
Her zaman acımasızlar mı?
Hiç açamayacak mı ümit veren çiçekler?
Hoyratça kopartılacaklar mı?
Hem farklılıklar güzelleştirir diyorlar,
Hem istedikleri çiçekleri büyütüyorlar!
Bütün çiçekler açsa özgürce,
Her yer rengarenk olsa olmaz mı!
Ecir Uğur Küçüksille
Olmayınca liyakat canım ülkemde,
Ne makam ne de ünvan hepsi hikaye.
İlim ve bilim desen sürünüyor yerlerde!
Makam sahipleri alamıyor inisiyatifi ele!
Ünvanlar dağıtılıyor peynir ekmek misali!
Hal böyle olunca kalmadı itibarı eskisi gibi.
Kimsede kalmamalı ünvanlar daimi,
Yeterlilikleri hep kontrol edilmeli.
Makamlar için eğmelisin hep başını,
Sorgulamamalısın doğru mu yanlış mı!
Buna sahip olanlar doldurunca koltukları,
Ülkenin kurtulmuyor dertten başı.
Böyle söyler de Ecir,
Bilir, değişmedi değişmeyecek düzen!
Herkes söylese de şikayetini dilden,
Söz konusu kendi olunca, değişiveriyor birden!
Ecir Uğur Küçüksille
Bir akşamdan sabaha,
Veda edip gittin bu dünyaya.
Elveda bile diyemedim,
İçim yanıyor hala.
Gülen yüzüydün ömrümün,
Dert ortağıydın gönlümün.
Kaldım yalnız, sensizliğe sürgün,
Bir ateştim, küle döndüm.
Dün yanımdaydın,
Şimdi bir avuç toprakta,
Dün gözümün nuru diyordum,
Simdi nur olup uçtun sonsuzluğa.
Bir yanım hep eksik bundan sonra,
Alışamadım, alışamayacağım yokluğuna.
Ecir Uğur Küçüksille
Erdik muradımıza artık biz,
Liva misali onurlandı kalbimiz.
İncinmesin yüreğin, ömrün olsun deniz,
Fecrin nuru versin sana hep feyiz.
Ecir Uğur Küçüksille
Ne aklımdasın ne de gönlümde,
Yok yerin artık ömrümde.
Yargıladım seni aşk mahkemesinde,
Kırdım kalemini, haberin olsun.
Sevda defterimizi açtım, karıştırdım,
Hem seni hem kendimi sorguladım,
Senin kefeni ağır bastıramadım,
Yaktım gemileri, haberin olsun.
Sen yoluna ben yoluma bundan sonra,
Ne ara ne de sor Allah Aşkına!
Yokluğun en büyük huzur bana,
Benim için bir yabancısın, haberin olsun.
Ecir Uğur Küçüksille
Sen yaklaştıkça uzaklaşıyor insanlar,
Sen yardım etmek istedikçe, altında bir şeyler arıyorlar.
Gerçek mi yoksa tuzak mı?
Hep bir ürkeklik, hep bir endişe!
Haksızlar mı? Asla değiller!
İçinden geçtik adeta insani duyguların.
Kocaman bir enkaz bırakıyoruz geleceğe,
Ne günahı var el kadar yavruların?
Ayrıştırdık, ötekileştirdik!
Kocaman bir kültürü yok ettik el birliğiyle!
Bir selam vermeyi çok görüyoruz,
Yüzlerdeki tebessümler bile sahte!
Ecir Uğur Küçüksille
Sen bir dağ çiçeğiydin zirvede,
İki kaya arasında filizlenmiş.
Görür görmez bağlandım sana,
Vücudumun her zerresi, adeta büyülenmiş.
Uzun yollar aştım her gün,
Sevgimle suladım seni.
Her bir yaprağına izini bıraktım ömrümün,
Ne emeklerle büyüttüm seni.
Yine bir sabah geldim yanına,
Baktım, yoksun o iki kaya arasında.
Koparıp gitmişler seni,
Aradım her yerde içim yana yana.
Oysa, ne ümitler yeşeriyordu gönül dalımda,
Seninle dalıyordum hep hülyalara.
Sen bir çiçek açıyordun ama,
Ben hayatımı adıyordum her bir yaprağına.
Ecir Uğur Küçüksille
Kaybettik ucuz pahalı algımızı,
Ne söyleseler ödüyoruz sormadan!
Bazen gözlerimiz yerinden fırlasa da!
Vardır bir hikmeti diyoruz, kafamızı yormadan!
Bir kısmı enflasyondan olsa da artışların,
Çoğu kazancı artırma çabasından!
Kimse arkasında durmuyor vatandaşın,
Sorsan herkes müslüman!
Haftalık hatta günlük artıyor fiyatlar!
Yıldı insanlar pahalılıktan.
Sohbet etsen, kimse kazanmıyor!
Kim istifade ediyor acaba bu durumdan?
Kazanan da kaybeden de belli aslında,
Serbest piyasa deyip geçiyorlar adına!
Gören gözler görmez oluyor,
Cepler dolup kabardıkça!
Ve kimse bakmıyor helale harama!
Ecir Uğur Küçüksille
Kötü olacaksın arkadaş bu devirde kötü!
Gözünün içine baka baka,
Göstere göstere kötülük yapacaksın!
Sonra, bir köşeye çekilip keyfine bakacaksın!
Herkesin senden nasıl çekindiğini,
Herkesin sana nasıl hizmet ettiğini seyredeceksin!
İyilerin senin kötülüğünü anlatmak için çırpınırken,
Onların nasıl daha da dibe çekildiğini göreceksin!
Unutmadan,
İnsanların yüzlerine gülüp,
Başkalarını kullanarak kötülük yapmayı da ihmal etmeyeceksin!
Vesselam,
Bu devirde iyilere ihtiyaç yok arkadaş!
Kötü olacaksın, rahatına bakacaksın!
Ecir Uğur Küçüksille