Mütevazılık başa bela bu ülkede,
Çocukken öğretiliyor doğru bu diye bir de!
Aklın başına gelip gerçekleri görünce,
Ne oluyor deyip! Bakınıyorsun çevrene.
Hor görüp, ezmeye çalışanı mı ararsın,
Bu anlamaz diye yerden yere vuranı mı!
Geçmişi düşünüp anar,
Keşkelerle yüreğini dağlar,
Bir onlara bir kendine bakıp yanarsın.
Ecir Uğur Küçüksille
Ne varsa eskilerde var oğul,
Sevgi, saygı, edep, onur.
Yeniler için her şey para pul,
Arkadaşlık, dostluk yalan oldu oğul.
Ne yana baksam kargaşa,
Ne yana baksam kötülük.
Toplumca için için çürüdük,
Kime neye güveneceğimi şaşırdım oğul.
Okuyup feyz alan azaldı,
Duyup nutuk atan çoğaldı!
Cahilin değeri okumuşu katladı,
Gelecekten ümidimi kestim oğul.
Söz söylemek yürek istiyor,
Söylersen istenilen yere çekiliyor,
Sevmeyenler ağzından çıkanları kolluyor,
Cahille sohbeti kestim oğul.
Eskiden yokluk vardı ama,
Küçük şeyler yeterdi mutluluğa.
Şimdi her şeye sahip olduk ama,
Bir selama hasret kaldık oğul.
Yazsam olmuyor,
Yazmasam içim rahat etmiyor.
Kah gözüm doluyor,
Kah içim yanıyor.
Ben artık eski ben değilim oğul.
Ecir Uğur Küçüksille
Artık daha çabuk doluyor gözlerim,
Olur olmaz şeylere kırılıyor kalbim,
Tutamıyorum, aklıma geleni söylüyor dilim,
Anlıyorum, yaşı kemale erdirmekteyim.
Zor geliyor uzun yollar gözüme,
Sanki bitmek bilmeyen bir çile!
Otur diyor otur bir yanım evinde,
Anlıyorum, yaşı kemale erdirmekteyim.
Daha çok ilgi bekliyorum çevremden,
Çocuk gibi oldum diyorum bazen ben!
Duyardım da inanmazdım büyüklerden,
Anlıyorum, yaşı kemale erdirmekteyim.
Ar ediyorum kendime, yardım istemeyi,
Yapayım istiyorum elimden geldiğince her şeyi,
Olmayınca yiyorum için için kendimi,
Anlıyorum, yaşı kemale erdirmekteyim.
Olsun istiyorum istediğim şey o anda,
Kızıyorum yakınlarıma yapamayınca!
Sanıyorum, benim etrafımda dönüyor dünya!
Anlıyorum, yaşı kemale erdirmekteyim.
Hayat birbirine zıt iki yarı aslında,
İlk yarı, bebeklikten olgunluğa,
Son yarı, olgunluktan çocukluğa!
Farkına varıyorsun da geç yaşta,
Bir bakmışsın, etmişsin bir ömrü heba!
Ecir Uğur Küçüksille
Ne hayat yordu beni,
Ne de yaptığım işler.
İnsanlarla uğraşmak hepsinden beter!
Söylersin anlamaz,
Anlatırsın dinlemez!
Burnunun dikine gider,
İyi olursa kendinden,
Kötü olursa sendendir!
Nankördür kıymet bilmez!
Hep sırtında gezmek ister,
Hiç inmez!
Velhasıl,
Deli değilsen, insanlar çekilmez.
Ecir Uğur Küçüksille
Sevmek güzel,
Sevilmek her şeyden öte.
Değişilmez hiçbir şey,
Heyecanla çarpan kalbe.
Gören gözün görmez olur,
Düşüncelerin sevda dokur,
Gönül bahçende kuşlar uçuşur,
Sevildiğini hissettiğin zaman.
Ecir Uğur Küçüksille
Geçtim girdiğim diğer sınavlardan,
Kaldıklarım sadece Ecir Hoca’dan.
Bıktım artık ders çalışmaktan,
Yoruldum artık bir almaktan.
Getirdim sınavlara defterim kitabım,
Aradım cevabı bulamadım.
Kağıtla göz göze gelip ağladım,
Bıktı usandım bu Ecir Hoca’dan.
Bilmem sınava girsem mi girmesem mi,
Geçecem mi kalacam mı belli mi,
Düşünüyorum bu dersleri nasıl geçerim,
Tek umudum var o da Allah’tan.
Ecir Uğur Küçüksille
Bilmediğin düşmanın, bildiğinden fazla!
Güvenme etrafında pervane olanlara.
Bir anlık boşluğuna bakar,
Kalırsın dımdızlak ortada!
Yeni dünya düzeni böyle,
İnsanlar menfaat uğruna oluyorlar kul köle!
Ama saklıyorlar kalplerinde derinlerde,
İlk fırsatta ben de atayım bir tekme!
Ve aldanma!
Gülen yüzlere, tatlı sözlere.
Aklının bir kenarında olsun hep,
Çevrendekiler hakkında makul şüphe!
Ecir Uğur Küçüksille
Arıyorum bulamadım yıllardır hala,
Derdim katlandı ulaştı arşa!
Alış diyorlar, bulamazsın deva!
Lakin savruluyorum hırçın duygularla.
Esirim adeta, prangalar vurulmuş hayatıma,
Tanrım diyorum, yalvarıyorum, bil yol göster bana.
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE
Aklıma düştün bir an yine,
Hasret yağmurları yağdı sineme.
Yine güneşi gösteremedim,
Gönül bahçemdeki tomurcuk güle.
Biliyorum uzaktasın çok uzakta,
Ne yapsam ne etsem hep boşa!
Gönül bahçem hep kalacak karanlıkta,
Ve tomurcuk gül çiçek açmayacak asla!
Ecir Uğur Küçüksille
Öyle ümitsizim öyle yılgın,
Yorgun ruhum, geçen yıllara kırgın.
Anlatsam roman olur yaşadıklarım,
Hep yol ayrımlarında geçti hayatım.
Yardım eden bir elin parmakları kadar,
Ket vurmak isteyen dağlar aşar!
Bilmem nasıl geldim bu yaşa kadar,
Hep gelgitlerle geçti hayatım.
Mütevazi yaşamak istedim hepsi bu!
Demedim kimsenin ekşi yoğurdu!
Yemek istediler sandılar kuzu!
Hep kurtlarla mücadeleyle geçti hayatım.
Yapmadıklarımla yargıladılar beni,
Söylemediklerimle yaftaladılar, ettiler deli!
Anlatamadım kimselere kendimi,
Lavanta misali geçti hayatım.
Karşılık beklemeden etmeye çalıştım da yardım,
Altında aradılar menfaat, yıprandım.
Bir de sırtımı bıçaklarla donattım!
Bunları dert ederek geçti hayatım.
Şöyle bir geçmişe bakıyorum,
Derin bir ah çekiyorum,
Bir ömrü heba etmişim anlıyorum,
Gözlerimden yaşlar döküyorum.
Ecir Uğur Küçüksille