Kalmadı artık bakmaya mecalim,
Gördüklerimden sonra kaldırmıyor yüreğim.
Biliyordum yok insan olarak değerim!
İzlediklerimle aklıma perçinledim!
Ben bu haldeyim, düşünemiyorum yaşayanları!
Ailesini kaybeden, karda kışta çadırlarda kalanları!
Bir ömür boyu bu duygu ve acıyı,
Nasıl geride bırakacaklarını!
O değil de,
Para pul kazanılır!
Ev bark yapılır!
Peki,
Geride kalanlar nasıl silecek hafızalarından,
Çaresizliği!
Çığlıkları!
Tırnaklarıyla kazdığı enkazları!
Ecir Uğur Küçüksille
Saçlarını savurup da tarardın ya,
Gülerdin, gamzelerinde güller açardı ya,
Bir kahkaha atar, kasvetime güneş olurdun ya,
İnan aklımdan çıkaramıyorum seni.
Gençlik aşkımdın benim.
Her sabah okula beraber gitmek için,
Gizlice sokağın köşesinde bekleyip,
Utana sıkıla sevdiğimi söylediğim.
İkimiz de çocuktuk işte!
Çocukça tartıştık ve ayrıldık!
Şimdi o sokakta görüyorum seni.
Yine utana sıkıla selam veriyorum,
Ve tatlı bir tebessüm ile anıyorum geçmişi.
Ecir Uğur Küçüksille
Ünvan ve makamların çerez gibi dağıtıldığı günümüzde, insanlara sırf bu ikisinden birine veya her ikisine de sahip olduğu için saygı duyulmamalıdır.
Bu ikisinden birine veya ikisine de sahip olan bir insanla karşılaştığınızda; Önce insanlığına ve kişiliğine, sonra bilgisine ve size ne katabileceğine,
son olarak da bu veya bunları nasıl elde ettiğine bakın ve araştırın. Eğer, bunlardan birinden bile şüphe duyarsanız o kişiye saygı duymayın ve mümkünse
uzak durun.
Herkesin hakettiği saygıyı gördüğü bir dünyada yaşamak dileğiyle…
Ecir Uğur Küçüksille
Patlayacak volkan gibiyim,
Küçük bir kıvılcıma bakıyorum!
Dökülüverecek cümleler dilimden.
Yanlış birseyler mi söyleyeceğim?
Hayır, kesinlikle!
Hepsi doğru olacak,
Hepsi bir mesaj verecek.
Ama,
Kimi istediği gibi anlayacak!
Kimi başka tarafa çekecek!
Kimi karalayacak!
Kimi yaftalayacak…
Kimse düşünmek için zaman harcamayacak!
Susuyorum…
Ecir Uğur Küçüksille
Düşünüyorum, anlam veremiyor, çıldırıyorum!
Anlatılınca duyduklarıma,
Yazılınca okuduklarıma,
Sorguladıkça bulduklarıma.
Dilim döndüğünce anlatmaya çalışıyorum,
Ya anlamıyorlar!
Ya anlamak istemiyorlar!
Ya da umursamıyorlar!
Ümidimi yitiriyor, karamsarlığa düşüyorum.
Tamam diyorum, inanmıyorsunuz!
Ben yalan söylüyorum!
Siz araştırın, bana doğrusunu gösterin.
Kimsenin umurunda değil!
Herkes duymak istediğine inanıyor!
Bir sarmala düştüm çıkamıyorum,
Çıldırıyorum.
Ecir Uğur Küçüksille
Yaşadığımız felaket arasında başka büyük bir felaket gözden kaçıyor. SU KRİZİ. Suyu ozellikle bu dönemde israf etmeden kullanmaya dikkat etmeliyiz Maalesef, evinde bir damla su aksa hemen bakan insanımız evi dışındaki tüm mekanlarda muslukları açık bırakıyor veya zamanında tamir etmiyor. Bu noktada sensörlü musluk kullanımı bir nebze de olsa çözüm olabilir. Özellikle bu dönemde minimum su kullanimiyla araba yıkama işlemi yapılmalı ve bu kontrol altına alınmalı. Bu krizi, sorun olmadan çözebilmek dileğiyle…
Ecir Uğur Küçüksille
Gülse de yüzüm aldanma ona,
Gir bak kalbime neler yaşanmış.
Umitvar cümleler dilimden düşmez ama,
Bir bak mazime, neler yaşanmış.
Hep koştum gençlikte yetiş diyene,
Derbeder yaşadım bazen günlerce,
Sağa sola savruldum da divane,
Düşündükçe deliriyorum, neler yaşanmış.
Hiç gülmedi yüzüm insandan yana,
Kime el uzattıysam vurdu sırtıma,
Gel de şimdi umutla bak yarına,
Nafile geçmiş ömrüm, neler yaşanmış.
Olur bunlar diyorlar, ardından gitme!
Geçen geçmiş, kalanı heba etme!
Söylüyorum da artık çekinmeden herkese,
Bakıyorum, ne insan ne de kader utanmış!
Ecir Uğur Küçüksille
Her yer karanlık,
Belli belirsiz bir ışık var ufukta.
Ulaşabilir miyim o ışığa? Bilmiyorum!
Bu karanlığı dağıtacak bir güneş arıyorum.
Yollar uzun, yollar engebeli,
Bir de geliyor her adımda dost çelmesi!
Sanki istemiyor kimse güneş görmeyi!
Bırakın diyorum, ben gideyim bari.
Düşünüyorum! Anlam veremiyorum olanlara,
Güneşten korkuyor, kaçıyorlar adeta!
Ya sabır deyip yoluma devam ediyorum,
Yılmıyorum! Ulaşacağım elbet o ışığa.
Ecir Uğur Küçüksille
Ülkemizde, içinde bulunduğumuz şartlarda, konut biriktirmenin! bir yatırım aracı olmadığı son depremle anlaşılmıştır diyorum ama hiç sanmıyorum! Ev sahipleri buna göre davranır diyorum ama hiç sanmıyorum!
Maalesef, çok değil iki üç ay sonra, bir sonraki felakete kadar yine eski halimize döneriz!
Haksız çıkmam dileğiyle…
Ecir Uğur Küçüksille
Yaşadığımız büyük felaket ve acıdan sonra, yaşanacak bir İstanbul depreminin ülkemize vereceği zararı ve acıyı hayal bile edemiyorum. Ülkemizin kalbinin orada atması, bütün şirketlerin orada olması, ticaret merkezi olması, nüfusu ve yapıların durumları göz önünde bulundurulduğunda İstanbul’da olacak bir depremin tolere edilmesi çok zor olacaktır. Bu nedenle, acil olarak İstanbul’daki bu kümelenmenin Türkiye’deki diğer bölgelere zorunlu olarak kaydırılması gerekmektedir. Her şeyi tek bir merkeze toplamaktan vazgeçmeliyiz. Bunu hemen, şimdi yaşananları unutmadan yapmalıyız…
Ecir Uğur Küçüksille