BAŞLARKEN

Merhaba, bugün yeni bir serüvene başlıyorum ve ilk yazımı sizlerle paylaşmanın heyecanını yaşıyorum. Eğer, beni biraz tanıyorsanız 1993 yılından bu yana amatörce şiir adına birşeyler karaladığımı ve bu karalamalarımı sosyal medyada ve web sitemde paylaştığımı biliyorsunuzdur. Bilmiyorsanız da bu vesile ile öğrenmiş oldunuz…

Ülkemizde okuma alışkanlığının giderek azaldığını göz önünde bulundurduğumuzda aslında bugüne kadar yazdıklarımın çok da okunmadığını ve duygularımı paylaşmada başarılı olmadığını söylemenin yanlış olmadığını düşünüyorum. 1993 – 2017 yılı arasında yazdığım şiirlerimi 2017 yılında kendi imkanlarım ile bir kitap olarak bastırdım. Kitabevi, sanırım 100 adet kitabı da bana ücretsiz olarak gönderdi ve geri kalanı kitabevi tarafından satışa sunuldu. Birçok kişi bu aşamada benden imzalı kitap istedi ve mümkün olduğunca elimdeki kitapları isteyenlere ulaştırmaya çalıştım. Belirli bir süre sonra benim hediye ettiğim kitapları ikinci el kitap sitelerinde satılık olarak gördüm. Bu da ister istemez beni incitti! Bu arada kitabı satın alarak destek olan arkadaş ve öğrencilerime de bir teşekkür etmeden geçmem çok ayıp olur.

Aslında yukarıdaki paragrafta da belirttiğim gibi okuma ve sunulan eserlere değer verme konusunda pek iyi değiliz. Bütün bu yaşadıklarıma rağmen hala şiir yazıp paylaşmayı da bırakmadım. Bu noktada şunu farkettim. Bazı düşüncelerimi şiirle ifade etmem mümkün değil. Niye bunları küçük yazılar halinde paylaşmamayım dedim. Yani, yine uslanmadım!

Şiirlerimi paylaştığım sitemdeki ilk yazıda ve kitabımın önsözünde de ifade etmeme rağmen hala aynı mesajları almam dolayısıyla burada tekrar yazmamın faydalı olduğunu düşünüyorum. Şiirlerimde olduğu gibi yazılarımda da ifade ettiğim her şey sadece benim yaşadıklarıma atıf vermemekte. Yaşadıklarımın yanında; etrafımda yaptığım gözlemler, bir yakınımın yaşadığı olaylar, toplumda duyduğum bir ifade ve benzeri durumlar da hem şiirlerimde hem de yazılarımda yer alacaktır. Bu nedenle eleştirilerinizi ve görüşlerinizi yazarsanız bu durumu dikkate almanızı rica ediyorum.

Yazılarım yaşanmışlıklar ve yaşanacaklar üzerine olacaktır. 1987 yılında 11 yaşında babamı kaybettim. O zamandan beri yaşadıklarımın etkilerini hala üzerimden atabilmiş değilim. Özellikle insan ilişkilerine yönelik birçok şey bulabileceksiniz yazılarımda. Yaklaşık 26 yıldır çalışma hayatındayım. Yöneticilik de yaptım, çeşitli çalışma ortamlarında da bulundum. Buralardan elde ettiğim gözlem ve tecrübelerim de olacak yazılarımda. Yaşadığım bazı örnek olayları da satır aralarında bulabileceksiniz. Tüm bunları kimseyi incitmeden elimden geldiğince anlatmaya çalışacağım.

Yazıyı bu cümleyi görene kadar sabırla okuduysanız, bazılarınızın yine boş işlerle uğraşıyor kim okuyacak ki bunları dediğinizi duyar gibiyim… Benim amacım birkaç kişinin de olsa hayatına dokunabilmek. Belki bir belki üç belki de on kişiye duygu ve düşüncelerimi aktarabilmek. Birkaç kişinin ruhuna dokunabilmek, bazı duygulara sadece kendilerinin sahip olmadığını ve onlarla beraber aynı duygulara sahip olan başkalarının da olduğunu hissettirebilmek.

Umarım başarılı olabilirim ve az da olsa okuyanların duygularına tercüman olabilirim. İlk yazımı burada sonlandırırken, her şeyin gönlünüzce olması dileğiyle; sağlık, huzur ve mutluluk dolu günlerin sizlerle olmasını diliyorum.

30.08.2024

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

İLK AŞK

Geçse de aradan selamsız yıllar,
Yüreğinde bir köz, derinlerde yanar.
Alevlenmek için zaman kollar,
İlk aşk derler adına, her gönül tadar.

Onunla geçen gençlik çağıdır,
Ne zaman maziye bakılsa hatırlanır,
Gözlerde birkaç damla yaş bırakır,
İlk aşk derler adına, şiirler yazılır.

Unuttum, geçti gitti dersin,
Ummadığın bir anda görür, titrersin!
Gidip konuşmaya cesaret edemezsin,
İlk aşk derler adına, istesen de silemezsin!

Ecir Uğur Küçüksille

BİR SÖZ

Günümüzde insanların toplumsal ilişkilerindeki düşüncesi şöyle:
Sen beni ara sor hatta arada pohpohlamayı da ihmal etme! Ben seni işim düşünce ararım!

Ecir Uğur Küçüksille

BEN SEVDA DEDİM

Ben sevda dedim adına,
Sen bir anlık heves.
Ben yüreğimi koydum yoluna,
Sen oldun adeta kısık ses.

Seviyorum oldu her sözümün sonu,
Alamadım karşılık, büktüm boynumu.
Senden duyabilmek için sözler, aşk dolu,
Bekledim bekleyeceğim bir ömür boyu.

Kapına her gün kırmızı gül bırakacağım,
Kaçıp köşe başına saklanacağım.
Yüzündeki şaşkın ifadeyi izleyip,
Dudaklarında beliren tebessümü kıskanacağım.

Bilmem yeter mi ömrüm?
O iki kelimeyi duymaya,
Duyup da göz pınarlarımı yaşla doldurmaya,
Mecnun misali Leylama kavuşmaya.

Ecir Uğur Küçüksille

KALP KIRIKLARI

Hep kırarlar da insanlar seni ömür boyunca,
Söyledikleriyle ve yaptıklarıyla.
En çok sevdiklerininki acıtır yüreğini!
Bir hançer misali saplanır bağrına.
İstesen de çıkarıp atamazsın bir kenara,
Attım sanırsın sadece.
Hep açıktır o yara,
Hiç iyileşmez, kanar usulca.
Ummadığın bir anda acıyıverir birden,
Yaşadıkların gelir aklına.
Ve kimbilir kaç yara var böyle kanayan!
Ne iyileşir ne de ondurur hayatta.

Ecir Uğur Küçüksille

HUZUR BULUR MU?

Birileri hep gülüp, birileri hep ağlıyorsa,
Ağlayanın derdi küçümseniyorsa,
Gülen korunup kollanıyorsa,
O toplum huzur bulur mu?

Cahil el üstünde tutuluyorsa,
Araştırıp sorgulayan dışlanıyorsa,
Adamcılık liyakata tercih ediliyorsa,
O toplum huzur bulur mu?

Din siyasete alet ediliyorsa,
Ezilenden şükür istenip,
Ezen keyif çatıyorsa!
O toplum huzur bulur mu?

Ahlak dibe vurduysa,
Saygı sevgi kalmadıysa,
Her şey menfaat olduysa,
O toplum huzur bulur mu?

Mazlumun ahı bir gün yakar elbet,
Kimse rahatsız değil,
Sözde bütün şikayet.
Uzun lafın kısası,
Mert değil herkes namert!

Ecir Uğur Küçüksille

BİR SÖZ

Kuralsızlığın kural olduğu ve kuralların sadece yazıda kaldığı bir sistemde,  gelecekten ümitvar olmak hayalden öte bir anlam ifade etmez.

Ecir Uğur Küçüksille

HAYAT LİMANI

Her gün birileri ayrılıyor hayat limanından,
Sonsuzluğa yelken açıyor ardına bakmadan.
O yolculuk ki sadece gidenler haberdar,
Geride kalanlar bihaber ne olduğundan.

Hep bir sebep bulunuyor bu yolculuğa!
Her başlangıcın bir sonu olduğu gelmiyor hiç akla!
Her sey başlıyor bir çığlıkla,,
Ve son buluyor, sessiz sedasız bu limanda!

Yok bu limanda kimsenin farkı!
Herkeste aynı kıyafet,
Sırası gelen yola çıkıyor,
Kalanlar gözü yaşlı.

Ecir Uğur Küçüksille 

SERZENİŞ VE TEMENNİ

Ne de çabuk geçti,
Bitmez dediğim yıllar!
Yaş kemale erdi,
Saçlarıma düştü aklar.

Her şey zamanında dediler,
İnanmadım! Yaptım birçok hatalar.
Dün gülüp geçtiğim sözler,
Bugün beni derinden yaralar.

Şimdi içimde derin bir endişe,
Kimseye farkettirmesem de!
Ya el ayaktan düşersem,
Muhtaç olursam çevreme.

Sığamam kimselerin yanına,
Canımdan bir parça olsa da!
Belki bedenim orda olur ama,
Figan eder yüreğim, olurum paramparça.

Allahım, duy dualarımı,
Kabul et katında.
Kimselere bağlı kalmadan,
Veda edeyim bu dünyaya.

Ecir Uğur Küçüksille

BENİ UNUTMA

Gün geceyi bulduğunda,
Göz kapakların ağırlaştığında,
Ruhun huzur bulduğunda,
Beni hatırla!

Yanında olamasam da,
Ellerini tutamasam da,
Gözlerine bakamasam da,
Beni unutma!

Akşamları başını kaldırdığında,
Gördüğün ilk yıldızda.
Sabahları gözlerini açtığında,
Odanı aydınlatan güneş ışığında,
Ben varım, unutma!

Uzaklarda olsam da,
Bedenimle değil ama,
Bütün benliğimle,
Hep yanındayım, unutma!

Ecir Uğur Küçüksille

Gelecek Yakında Gelecek :)