Ne ben eski benim,
Ne de dünya eski dünya.
Çok şey beklemeyin benden,
Üzülüyorum, görüp yaşadıklarım yeter bana!

Hep uzattım yardım için elimi.
Önce uzanıp tuttular,
Sonra uçurumdan aşağı ittiler.
Ve arkalarını dönüp gittiler,
Hiçbir şey olmamış gibi.

Yok şimdi içimde, en ufak bir kıvılcım,
Ne benim ne de dünyanın geleceğine dair.
Belki yüzüm gülüyor ama,
Kalbimin dehlizleri yerle bir.

Ecir Uğur Küçüksille