Önce gülümsedi,
Sonra “Belki bir gün dedi!”.
Derin derin baktım gözlerine,
Sonsuza kadar bekleyeceğim dedim, gerekirse.
Söz vermiştim bir kere,
Her bahar çaldım kapısını,
Sessizce baktım gözlerine,
Ve o hep aynı cümleyi söyledi,
“Belki bir gün”.
Bu sene yine gittim baharda,
Bu sefer kapıyı o açmadı!
Yıkıldım, başımı öne eğdim ve ayrıldım oradan.
O zaman anladım!
Söylediği cümlelerle,
O imkansızlığı ifade etmek istemişti,
Bense ümidi anlamıştım!
Ama hayat hep böyle değil miydi?
Her cümle herkes için,
Aynı anlamı ifade etmiyordu…

Ecir Uğur Küçüksille