Bilmem, kaç kişi sordu neden diye,
Ar ettim kendime, söyleyemedim.
Akıttım da göz yaşımı hep içime,
Dert ettim kendime, hiç gülmedim.

Sorun oldu sessizliğim herkese,
Deli de, münzevi de oldum gözlerinde.
Yerli yersiz konuştular her yerde,
Oysa, yaşıyordum bir köşede kendi halimde.

Sabır taşı olsa çatlar derler ya,
Çatladım, dayanamadım günün birinde.
Dedim; ben aşka tutukluyum,
Yok dermanım hiç bir yerde.

Kimi güldü için için,
Kimi garip garip baktı yüzüme.
Anlamadılar diğerleri gibi,
Çıkmadı kimseden bir kelime!

Bak aşk, düştüm ne hallere,
Sığamadım sığamıyacağım hiçbir yere.
Yelken açacağım enginlere,
Ve demir atacağım,
Yalnızlar limanında sensizliğe.

Ecir Uğur Küçüksille