Takatim yok hiç bir şeye, Ben bende değilim. Adeta, buruşturup atılmış bir kağıt gibiyim, Savruluyorum her esen rüzgarda, O köşeden bu köşeye… Anlatmaya çalışıyor herkes bir şeyler, Sesler rüzgarın uğultusuna karışıyor sanki, Duyamıyorum, Anlamıyorum, Savruluyorum…
Etrafımda etten bir kalabalık, İmreniyor herkes bu görüntüye. Ama ben yapayalnızım, Bu yapay kalabalık içinde! Duygu yok, paylaşma yok, Nasılsın, derdin var mı diyen yok! Hepsi kendi işini halletme peşinde. İşi biten kayboluyor! Bir daha ya bayramdan bayrama, Ya da başı sıkışınca! Bir de biriyle biraz fazla ilgilensen, Bozulup, kapris yapanlar var! Bütün bunlar arasında, Bahsedemiyorum bile halimden! Birkaç denemen oldu, Senin derdin dediler, bitti! İçime oturdu! Neyse, yok zaten beklentim kimseden, Yardım ediyorsam, gönülden. Diyorum ya, yapayalnızım, Her şey farklı göründüğünden.
Gundüz geceyi kovalıyor, Gece gündüzü sanki, Yakalamak ne mümkün! Sen anlamaya çalışırken, Ömürden geçip gidiyor koca bir gün! Gençlikte kıymet vermiyorsun zamana, Yaş aldıkça anlam yüklüyorsun her dakikana! Keşkeler sarıyor hayatını, Birikiyor keşkeler ve dönüşüyor, Dakikalar günlere, günler aylara, aylar yıllara. İhmal ettiklerinle bir an geçirmek istiyorsun, Ya göçüp gitmiş oluyorlar bu dünyadan, Ya da onlar seni istemiyor! Yapayım istiyorsun ertelediklerini, Ya gücün yetmiyor, Ya da sağlığın müsaade etmiyor! En acısı da bazen, bunları düşünmeye ömrün yetmiyor! Kimi ahir zaman diyor buna, Kimi zaman hızlı geçiyor. Kim ne derse desin ömür bu, Bir çırpıda yaşanıp bitiyor!
Olmayınca liyakat canım ülkemde, Ne makam ne de ünvan hepsi hikaye. İlim ve bilim desen sürünüyor yerlerde! Makam sahipleri alamıyor inisiyatifi ele!
Ünvanlar dağıtılıyor peynir ekmek misali! Hal böyle olunca kalmadı itibarı eskisi gibi. Kimsede kalmamalı ünvanlar daimi, Yeterlilikleri hep kontrol edilmeli.
Makamlar için eğmelisin hep başını, Sorgulamamalısın doğru mu yanlış mı! Buna sahip olanlar doldurunca koltukları, Ülkenin kurtulmuyor dertten başı.
Böyle söyler de Ecir, Bilir, değişmedi değişmeyecek düzen! Herkes söylese de şikayetini dilden, Söz konusu kendi olunca, değişiveriyor birden!
Dün yanımdaydın, Şimdi bir avuç toprakta, Dün gözümün nuru diyordum, Simdi nur olup uçtun sonsuzluğa. Bir yanım hep eksik bundan sonra, Alışamadım, alışamayacağım yokluğuna.