Herkes sırtını dönüp gidiyor,
Menfaati bittiğinde.
Beraber yola çıktıkların yalan oluyor,
Ayağın takılıp bir kez düştüğünde.
Kime söylesen, derdin anlamıyor,
Başına gelmeyince.
Dertler büyüyor, dağ oluyor,
Kalbinin derinliklerinde.
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE
Ne deli dalgalarla savaştım ben,
Senin bir darbenle yıkılacağımı mı sandın?
Her türlü hainliğe göğüs gerdim ben,
Senin bir ihanetinle yok olacağımı mı sandın?
Çok hançerlediler dönünce sırtımı,
İlk hançerleyen benim, anlamaz mı sandın?
Doğruluktan hiç ayrılmayan tavrımı,
Senden korkar da değiştirir mi sandın?
Olur ya korksam,
Olur ya yıkılsam,
Olur ya yok olsam,
Bu dünya sana kalacak mı sandın?
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE
Haksızlığa tahammülüm kalmadı artık,
Sabır desem de nafile.
Bir sobadaki gazyağı misali,
Bir kibrit bekliyorum, döneceğim aleve.
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE
Ne ümitlerim vardı benim geleceğe dair,
Hepsi birer birer hazan oldu.
Çalıştım, çabaladım, çok istedim,
Kapandı bütün kapılar, hepsi birden duvar oldu.
Çalışmak sayılmıyormuş,
Bilmek gerekmiyormuş,
Çabalamak yetmiyormuş,
Menfaatler çakışmayınca,
Ümitler yalan oluyormuş.
Ecir Uğur Küçüksille
Ne kadar yabancılaştı herkes,
Kişilikler bile mevsimlik oldu!
Hissetmek yanında gönülden bir nefes,
Bulunmaz bir hediye oldu.
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE
Bana kötümsersin diyorlar,
İyimser olmak için bir sebep gösterin!
Bazıları anı yaşayıp, gününü gün ediyor,
Aynı kafa yapısından ben de isterim!
Bir tarafta gencecik fidanlar toprağa düşüyor,
Bir tarafta analar dizini dövüp, gözyaşı döküyor,
Manşetlerden dramlar hiç eksilmiyor,
İyimser olmak için bir sebep gösterin.
Dürüstlük saflık sayılırken,
Şakşakçılık makam mevki verirken,
Sevgi ve saygı mazide tatlı bir hatıra iken,
İyimser olmak için bir sebep gösterin.
Ecir Uğur Küçüksille
Sensizlik canıma tak etti meleğim,
Neredesin? Nerede o sıcacık yüreğin?
Yokluğunda arıyor ellerini ellerim,
Yollara hep seni soruyor gözlerim.
Güneş doğmuyor artık gönül pencereme,
Yıkıldı bütün hayallerim.
Senden bir haber, bir merhaba gelse,
Tomucuklar çiçek açacak,
Yeniden yeşerecek ümitlerim.
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE
Birgün sen de anlarsın,
Ne kadar zormuş,
Kalabalıkta yapayalnız yürümek.
Etrafın insanlarla dolu iken,
Kendini kimsesiz hissetmek.
Bir gün sen de anlarsın,
Ne kadar zormuş,
Sıkıntıları içinde biriktirmek.
Kelimeleri kalbine hapsedip,
İçin için kendini yemek.
Bir gün sen de anlarsın,
Hak verirsin bana,
İstersin birkaç kelime söylemek.
Kelimeler boğazına düğümlenir,
Elinden gelir, sadece dua etmek.
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE
Ne geçecek eline kötülükle ?
İstiyorsun, herkes önünde dursun el pençe.
Sanır mısın bu dünya sana baki!
Ektiğini biçeceksin gün gelince.
Belki görürüm, belki görmem,
Belki bilirim, belki bilmem.
Unutma! Kötülük kazanmaz,
Birgün yapayalnız kalacaksın öylece.
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE
Hayat kısa be dostum,
Hep böyle genç kalmayacaksın.
Bugün koşarak çıktığın merdivenleri,
Gün gelecek, çıkmakta zorlanacaksın.
Gücüne gidecek, söylenen basit sözler,
Kimseye derdini anlatamayacaksın.
Her işini kendin yapmak isteyecek,
Gücün yetmeyecek yapamayacaksın.
Anılar gözünde canlanacak,
Düşünecek pişman olacaksın.
İş işten geçmiş olacak dostum,
Yolun sonuna gelmiş olacaksın.
Ecir Uğur Küçüksille