Ne kadar da uzak gönüller iyilikten,
Korkuyorlar bir başkasını mutlu görmekten.
Bencillik işlemiş kalplere en derinden,
Hep ben diyorlar,
Hep ben, hep ben.

Paylaşmak ya bir kelime dudaklarda,
Ya da bir slogan sosyal medyada.
İş başa gelip, gerçeklerle karşılaşınca,
Hep kıvırmaca, hep kıvırmaca, hep kıvırmaca.

Ecir Uğur Küçüksille

Gidiyorum buralardan,
Gidiyorum, sana ait ne varsa bırakıp ardımda.
Sus! Sakın söyleme bir kelime daha,
Acılarım artmasın daha fazla.

Gidiyorum buralardan,
Kalbime akan gözyaşlarımla.
Gidiyorum biçare,
Sana hasret, aşka hasret uzaklara.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

Ortada bir koltuk,
Onlarca göz onda.
Ellerini ovuşturup iç geçiriyor,
Ben oturmalıyım o koltuğa.

Ben oturmalıyım ki diyor,
İliklensin önümde düğmeler.
Ben oturmalıyım ki diyor,
Ayrılmasın etrafımdan kimseler.

Baki kalacak gibi oturdu da,
O koltuğa nice kimseler.
Şimdi sadece akıllarda,
Birer kelimeden ibaretler.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

Riyakarlık gırla,
Laf taşımak moda,
Adam satmayı hiç sorma,
Kime güveneceğiz bu dünyada?

Herkes güçlünün yanında,
Derdini anlatamazsın uğraşsan da!
Etraf dolu şakşakçılarla,
Haklı haksız kimin umurunda!

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

Bir kere düşmeye gör şu dünyada,
Ne dostun kalır, ne arkadaşın.
Yalnızlığın verdiği karanlık sarar dört yanını,
Ellerin bomboş, gözlerin yollarda bir gölge aranırsın.

Gücüne gider bütün olanlar,
Gözlerin yaşla dolar.
Yüreğini dağlar hatıralar,
Ama öğretir, hayatın gerçek yüzünü yaşananlar.

Ecir Uğur Küçüksille

Kırkımda öğrendim,
Kazık yemenin inceliklerini.
Kırkımda öğrendim,
İyilik yapmanın, beş para etmediğini.

Elimden geleni yaptım,
Vefasızlık buldum.
Gücüm yetmedi, yapamadım,
Kötü adam oldum.

Kırkımda anladım,
Devir dürüstlük devri değil.
Kırkımda anladım,
Bu dünya bana göre değil.

Ecir Uğur Küçüksille

Kimler gelip geçti hayatımdan,
Dün yanımdaydılar, bugün karşımda.
Hep beni hatalı gördüler ayrılırken,
Çekip gittiler umursamazca.

Kiminin menfaati bitmişti,
Kiminin ayağına bastım belki farketmeden.
Kimi de karşımdakilere yakın olmayı seçti,
Gün onların zamanı diyerekten.

Hepsini yaradana havale ettim,
Bekliyorum devranın dönmesini.
Korkmasınlar, ben onlar gibi değilim,
Haklarını yemeyeceğim.
Sadece hatırlatacağım,
Neler neler ettiklerini.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

İstersin, herkes mutlu olsun,
İstersin, herkesin gönlü olsun.
İstersin, olmasın kırgınlıklar,
Yüzlerden tebessüm hiç eksik olmasın.

Yeri gelir susarsın,
Yeri gelir yüreğini ortaya koyarsın.
Hep iyilik için koşar,
Çabalarsın elinden geldiğince.

Sonra ne mi olur?
Bütün emekler boşadır, anlarsın.
Mutlu edemezsin kimseyi.
Sen kalırsın ortada,
Elinde solmuş ümit çiçekleriyle.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

Öyle insanlar var ki,
Kişilikleri başkasının elinde.
Yok en küçük cesaretleri,
Tek bir söz söylemeye.

Her işlerinde bakarlar,
Bağlı oldukları ele.
O bahşederse yaparlar,
Başardık bu işi de diye.

Kişilik hayat felsefesidir,
Kişilik insanın duruş şeklidir.
Başkalarına bağlı kişilikler zavallıdır.
Er ya da geç,
Dik duranlar önünde eğilir.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

Dün gece veda etmişsin.
Artık dönmeyeceğim,
Beni unutsun demişsin.
Ne yaptım ben sana ?
Çok mu şey istedim ?
Beni sevmenden başka.

Hep seni sevdim,
Yüreğimi yoluna serdim,
Ama sen düşünmeden beni terkettin.
Ne yaptım ben sana ?
Çok mu şey istedim ?
Beni sevmenden başka.

Bırakıp gitsen de beni,
Hercai gönüllüsün,
Bulamayacaksın gerçek sevgiyi,
Arayacaksın yine beni.
Son pişmanlık fayda etmez,
İstemem ne böyle sevgiyi ne de sevgiliyi.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE