Ben yazıyorum,
Sen siliyorsun.
Ne kalemimin mürekkebi,
Ne yüreğimin takati dayanır buna.

Ben övüyorum,
Sen yeriyorsun.
Ne varır oldu dilim konuşmaya,
Ne de gönlümü avutmaya.

Ben seviyorum diyorum,
Sen suskun kalıyorsun.
İstemiyorsan söyle,
Oyalama beni Allah aşkına.

Ecir Uğur Küçüksille

Gönül bahçemin gonca gülü,
Hayatımın şen bülbülü.
Karanlık gecelerini aydınlatan ışık,
Hayata tutunduğum dalımsın.

Tut ellerimden sımsıkı,
Bırakma ömür boyunca.
Seviyorum seni aşkım,
Haykırıyorum bütün dünyaya.

Ecir Uğur Küçüksille

Halkımın umrunda değil.
Bayrak için can veriyor Mehmedim,
Halkımın umrunda değil.

Sosyal medyada paylaşınca bir yazı,
Görevini yaptım deyip rahatlıyor!
Ondan sonra vur patlasın çal oynasın,
Mehmedim içim parçalanıyor.

Kimbilir şimdi hangi evlere ateş düştü,
Analar, babalar boynunu büktü.
Bir tarafta vatan için can verenler varken,
Ülkemin çoğu survivor seyredip güldü!

Yanıyor Mehmedim yüreğim,
Bu ülkede insanlık öldü.
Yanıyor Mehmedim yüreğim,
Bu ülke nasıl bu hallere düştü!

Ecir Uğur Küçüksille

Bozuk bir yolda düşmeden yürüyebilmek,
Bozuk bir düzende dimdik durabilmek,
Güçlünün karşısında boyun eğmemek,
Yaşamanın amacı bu olsa gerek.

Ama bir yolunu bulmuş herkes,
Kimi ahde vefayı tutturmuş,
Diyor doğruya yanlış.
Kimi koltuk kavgasına tutuşmuş,
Herşeye gözlerine kapamış.

Bu insan oğlundan korkulur.
Size iki miras bırakıyorum demiş de Hazreti Peygamber,
Biri Kur’an-ı Kerim biri sünnetim bu size yeter.
Bunu bile kendince yorumluyor,
Ne hale geldi dünya, neler yapıyorlar neler.

Ecir Uğur Küçüksille

Dışarıda gülen bir yüz gördüğünde,
Keşke ben de diyorsun değil mi?
Kendi dertlerine dalıp,
Özenip iç çekiyorsun değil mi?

Dünyada en büyük dert benim diye düşünüp,
Karalar bağlıyorsun değil mi?
Başkalarının dertlerini küçümseyip,
Haline şükretmiyorsun değil mi?

Ne dertler var bu dünyada devası olmayan,
Ne yüzler var bu dünyada içi kan ağlayan.
Bir sen değilsin üzüntüye gark olan,
Hayat bir imtihandır anlıyorsun değil mi?

Ecir Uğur Küçüksille

Ağlamaz derler erkeklere,
Çok ağladım ben kuytu köşelerde.
Bazen kendi derdime,
Bazen başkasının haline.

Kimi yardım etmek isteyip gözüme soktu,
Kimi babasız deyip içimi burktu,
Kimi en kötü günümde sırtımdan vurdu,
Kalbim akan gözyaşlarıyla doldu.

Ağladım ağlıyorum geçen yıllara,
Ağladım ağlıyorum vefasızlara,
Ağladım ağlıyorum ulu orta,
Erkekler de ağlar diyorum soranlara.

Ecir Uğur Küçüksille

Mukaddes bir emel için çıktılar yola,
Allahım mehmetçiğin burnunu kanatma.
Bütün eller açıldı semaya,
Mehmetçiği muzaffer kıl,
Yardımcı ol onlara.

Onlar ki gözlerini kırpmadan çıktılar yola,
Onlar ki dediler zarar gelmesin vatana,
Geride bekler bacı, ana, baba.
Allahım mehmetçiği muzaffer kıl,
Yardımcı ol onlara.

Ecir Uğur Küçüksille

Biri har vurup harman savuruyorken,
Biri meteliğe kurşun atıyorsa.
Biri gününü gün ediyorken,
Biri yarını düşünüyorsa.
Biri işini hemen gördürürken,
Birine sıranı bekle deniliyorsa.
Biri şunu yemem bundan sıkıldım derken,
Birinin açlıktan nefesi kokuyorsa.
Birisi haksızlığa uğrarken,
Diğerleri susuyorsa.
Çalışan değil adamını bulan yükseliyorsa,
Bireylere giyimine, mevkisine, parasına göre davranılıyorsa,
Menfaat için şekilden şekile giriliyorsa,
Bütün bunların olmasına göz yumuluyor,
Ama herkesin ağzında hak, hukuk, adalet kelimeleri dolaşıyorsa,
Sormak istiyorum konuşanlara,
Ağzınızdan çıkanları kalbiniz tasdik ediyor mu?

Ecir Uğur Küçüksille

Niye dertleniyorsun başkasının derdiyle?
Niye görev ediniyorsun çözmek için kendine?
Sen de sadece kendini düşün,
Keyfine bak ucu sana değmedikçe.

Zamanın adamı olmak moda bu devirde,
Hak, hukuk tali mesele.
Doğruyu savunur doğrunun yanında olursan,
Yapayalnız kalırsın kalabalık içinde.

Herkes seni garip bulur,
Sorar derdin ne enayi!
Sana mı kaldı derler?
Sen mi kurtaracaksın bu devleti.

Ecir Uğur Küçüksille