Bir ana tanıdım yüreği buruk

Bir köşeye çekilmiş gizli gizli ağlıyordu

Belki dışarıya belli etmek istemiyordu

Ama yüz hatlarından anlaşılıyor

İçinde acı ağıtlar yakıyordu.

Usulca yanına sokuldum

Ana dedim, ben de senin oğlun sayılırım anlat derdini

“Oğlum” dedi evlat, “Oğlum” öldü şehit oldu

Bu kelimelerle sanki içimden bir şeyler koptu boğazıma düğümlendi

Ana dedim, çok üzüldüm anlıyorum derdini

Ama yıpratma bu kadar derdini

Anlamazsın dedi evlat, sen bilemezsin ana yüreğini.

Sonra o üzüntüden halsiz düşmüş elleriyle işaret etti.

İşaret ettiği yerde sevimli küçük bir çocuk oynuyordu

Ağlamaktan titreyen sesiyle o dedi, o çocuk oğlumun

Söyle ben ağlamayayım da kimler ağlasın.

Ama yaşadığı bu büyük acıya rağmen

Bir Türk Anası asaletiyle diyordu “VATAN SAĞOLSUN”.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

Unutmadım unutamam asla seni

Hala aklımdasın babacığım.

Rüyalarıma gelip beni özlemedin diyorsun

Nasıl özlemem

Çok özledim ne olur dön babacığım.

Yıllardır aklımda hala o gülen yüzün

Yıllardır aklımda hala “Oğlum” diye çağıran o tatlı sesin

Yıllardır aklımda hala elimden tutup gezdirdiğin günlerin
Rüyalarıma gelip beni özlemedin diyorsun

Nasıl özlemem

Çok özledim ne olur dön babacığım.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

Gönüllere akan nehirsin

Kalplere doğan güneşsin

Alemlere rahmetsin

YA RESULALLAH

Sünnetin yol gösterir bize

Hadislerin olur kulaklara küpe

Mevlam cennette sana komşu eyleye

YA RESULALLAH

Dünyada kalmadı haya edep

Mevlaya sığınır ondan umarız medet

Mahşerde şefaatine nail et

YA RESULALLAH

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

Gece demez gündüz demez,

Sorunları hiç bitmez,

Kimseyi memnun etmez,

Nasıl bir meslek seçtim ben?

Sorun olmazsa kimse bilmez değer,

Nasıl olsa çalışıyor her şey der,

Göze görünmez yapıla işler,

Nasıl bir meslek seçtim ben?

Kırk gün taşırsın da bütün işleri sırtında,

Bir of demene bakar bulursun kendini kapıda,

Stres yuva kurar hayatına,

Nasıl bir meslek seçtim ben?

Yaptığın işten herkes anlar,

Sözünün değeri olmaz bir çocuk kadar,

Ekmek parası için çekilir bu cefalar

Nasıl bir meslek seçtim ben?

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

Yüce Allah der ki; Müslüman Müslümana eziyet etmez

Kardeşi eza çekerken, kendisi sefa sürmez

Teoride her söylenen pratikte işlemez

Ecir bu sözlerin üstüne daha söz söylemez.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

Önce derin bir hüzün kaplar içimi,

Sonra gözlerim dolar dolar yavaş yavaş,

Ve süzülüverir yanaklarımdan iki damla yaş,

Yalnız ve çaresizken arkadaş.

İşte o zaman ararım uzanan dost elini,

Yüreğime teselli veren sesi,

İçimdeki kasveti dağıtıveren güneşi,

Yalnız ve çaresizken arkadaş.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

Siz düşürdünüz saçlarıma bu akları,

Yağdırdınız kalbimin yücelerine karları,

Elimden aldınız tutunduğum her dalı,

Bırakın artık beni bırakın acılar.

Karalara büründü gönlüm sizlerle,

Barışmadı yıllardır bahtım kaderle,

Şimdi her günüm keder her günüm işkence,

Bırakın artık beni bırakın acılar.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

Derslerime; İster giderim ister gitmem

Arkadaşlarımla; İster gezerim ister gezmem

Hayata toz pembe bakarım, düşünmem

Çünkü öğrenciyim ben

Düşük notları veren hep hocalardır

Dersleri anlamazsam sorumlusu onlardır

Nasihat dinlemek sinirlerimi ayağa kaldırır

Çünkü öğrenciler her zaman haklıdır

Son sınıfa kadar rahattır kafam

Bir de sınavlar olmasa ne kadar güzel yaşam

Gezer, dolaşır, eğlenirim durmadan

Çünkü öğrenciyim beklentim farklı hayattan.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

Bir ana baba ömür boyu bakar da evlatlarına,

Bütün evlatları toplanıp da bakamaz bir ana babaya,

Hiç düşünmezler bu dünya etme bulma dünyası,

Bir gün onlara da gelecek sıra.
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

Kırıldı kanadım kolum,
Ne yerim var ne yurdum,
Meyhaneler oldu artık yolum,
Sensiz İstanbul gecelerinde.

Her akşam aynı meyhanedeyim,
Aynı masada, aynı kişilerle.
Sensizliği yudumluyorum her kadehte,
Sensiz İstanbul gecelerinde.

Aynı kişiler demiştim ya,
Kader arkadaşlarım,
Biri Ahmet biri Hasan,
Vefasızlara içiyoruz birlikte,
Sensiz İstanbul gecelerinde.

Biliyorum, bir gün son defa adımlayacağım bu meyhane yollarını
Biliyorum, bir gün son defa yudumlayacağım
Sensizliği anımsatan kadehten rakımı
Ve sana doyamadan toprak dolduracak dört bir yanımı
Ama unutturamayacak seni hiçbirşey
Çeksem de bunca acı.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE