Kategori arşivi: Şiir

Ne gökteyim ne yerde, Düştüm çaresiz bir derde. Sağda solda deli divane, Geziyorum tutan yok elimden. Kime gitsem bozuluyor çehresi, Sanki git diyor yüz ifadesi, Bana kalıyor sessizce terketmesi, Geziyorum tutan yok elimden. Oysa istemiyorum para pul, İstediğim biraz nasihat … Okumaya devam et →

Senden kalan son fotoğrafı alıp, Nemli gözlerle maziye dalıp, Sanki gerçekmiş gibi yüzünü okşayıp, Çok ağladım ardından çok. Her gün geçtiğin yola bakıp, Her an göreceğim diye heyecanlanıp, Hep hüsranla yatağıma uzanıp, Çok ağladım ardından çok. Verdiğin sözlere inanıp, Saf … Okumaya devam et →

Neden burnun havada? Egon tavan olmuş! Bakmıyorsun hiç etrafına. Sen kendini bulutlarda görüyorsun ama, Arkandan gülüyor herkes katıla katıla! Ne kattın insanlığa? Kim biliyor seni dünyada? Sahip olduğun bir ünvan, O da geçerli belli sınırlarda! Arkandan gülüyor herkes katıla katıla! … Okumaya devam et →

Kalmadı hiçbir şeyin eski tadı, Mevsimler bile değişti artık. Ne insanlar içten ve samimi, Ne de sokaklar çocuk sesleriyle dolu ve güvenli. Herkes kuşkuyla bakıyor birbirine, Acaba sorusu hep zihinlerde. Paylaşmak enayilikle eşdeğer artık, Açlık ve sefalet her yerde. Düşene … Okumaya devam et →

Eğilme! Dik dur, Herkes seni böyle bilsin. Her devrin adamı olma, Bırak alın terin seni yükseltsin. Ecir Uğur Küçüksille

Her gün binlerce ayet, hadis, özlü söz, Sayfalarda, dillerde, her yerde… Acaba kaç kişi bakıyor veya düşünüyor, Sağım solum ne yapar ne halde! Bir tarafta her isteği yapılan, Yokluk nedir bilmeyen çocuklar. Bir tarafta çocuğuna pantolon alamayan, Bunu ar edip … Okumaya devam et →

Bir garip başım var şu dünyada, Onu da eğmem asla kula. Göğsümde çarpan ürkek kuşa, Huzur arıyorum, huzur arıyorum. Durunca hep doğrunun arkasında, Vurdular enayi damgasını alnıma. Bu utançla! bir kapıda, Huzur arıyorum, huzur arıyorum. Bilmem bir kapı açılır mı … Okumaya devam et →

Dönüşü olmayan bir yol bu, Kimisi için uzun kimisi için kısa. Her adım düşünerek atılmalı, Dikkat edilmeli engel ve çukura! Çok bekleyen var taķılmanı veya düşmeni, Hemen üstüne üşüşmeyi! Bir tekme de kendisi atıp, Halini zevkle seyretmeyi! İyi niyet kurtarmıyor … Okumaya devam et →

Bir kez evet deyip dinlesen, Belki de seveceksin beni. Bilmem, neden bu önyargı? Eritti, çöpe döndürdü bedenimi. Her gece hayalinle dalıyorum uykuya, Her sabah seninle diyorum güne merhaba. Koşup bekliyorum seni, Her gün geçtiğin sokağın köşe başında. Tek beklentim, Bir … Okumaya devam et →

Ne kadar da saçma geliyor değil mi? Anlattığımda dinlediklerin. Bu mu! Diyorsun kendi kendine, İçine dert ettiklerin. Bunlar dostum içimi kemirenler, Ne yapsam ne etsem akĺımdan gitmeyenler. Anlamanı beklemiyorum senden, Sadece dinlemen yeter. Anlaman için yaşaman gerek, Yaşayıp hissetmen gerek. … Okumaya devam et →