Ortada bir koltuk,
Onlarca göz onda.
Ellerini ovuşturup iç geçiriyor,
Ben oturmalıyım o koltuğa.

Ben oturmalıyım ki diyor,
İliklensin önümde düğmeler.
Ben oturmalıyım ki diyor,
Ayrılmasın etrafımdan kimseler.

Baki kalacak gibi oturdu da,
O koltuğa nice kimseler.
Şimdi sadece akıllarda,
Birer kelimeden ibaretler.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE