Sevgiyi de sende gördüm nefreti de,
Her şey yolunda derken terketmeyi de.
Tarumar ettin küçük dünyamı,
Aşka da inanmaz oldum sevgiye de.

Oysa ne ümitlerim vardı aşka dair,
Hayal oldu, uçtu gitti seninle.
Beni böyle bıraktın ya çaresiz,
Sen de yan hep geçmişin özlemiyle.

Ecir Uğur Küçüksille

Düşün, araştır, sorgula,
Tut bu üç kelimeyi mıh gibi aklında.
Sana bir şeyler anlatıldığında,
Kim olduğunu umursama!
Önce bu üç kelime canlansın dimağında,
Sonra mutlaka uygula.

Ecir Uğur Küçüksille

Adam diyorlar bu devirde herkese,
Oysa kolay mı adam olmak öyle?
Önce omurgası olmalı adamın,
Bir o yana bir bu yana eğilmemeli.
Kişiliği olmalı sonra,
Konuştu mu! acaba dememeli kimse.
Kendi başına karar verebilmeli,
Bağlı olmamalı sahibinin sesine!
Kayırmamalı kimseyi senden benden diye,
Adil olmalı, kalbi titremeli her seferinde.
Baksan dolaşan çok da adamım diye!
Adam gibi adam az özde.

Ecir Uğur Küçüksille

Ne yana baksam riya,
Ne yana baksam haksızlık.
Bir tarafta adam kullanmayı sevenler,
Bir tarafta dereyi geçmeyi bekleyenler!

Utanır oldum artık insanlığımdan,
Yaşıyorum kendi kuytumda.
Korkuyurum kırıp incitmekten,
Gelip çekmeyin beni kendi karanlığınıza!

Ne makamda ne mevkide gözüm,
İstemiyorum hepsi sizin olsun.
Benimle uğraşanlara son sözüm,
Bir gün kendi kötülüğünüzde boğulun.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

Ya sen gel,
Ya beni de al yanına.
Söz dinletemiyorum artık,
Göğsümde çarpan şu mahsun kuşa.

Olmuyor öyle uzaktan konuşmakla,
Değmeli göz yaşlarım göz yaşlarına.
Beraber açmalıyım her sabah gözlerimi,
Yeni doğan güne mutlulukla.

Savrulurken özleminle oradan oraya,
O iki cümle hep aklımda.
Ya sen gel,
Ya beni de al yanına.

Ecir Uğur Küçüksille

Nedir elde edemediğin?
Neyin kavgasındasın söyle.
Hatırlıyor musun?
Dün uğrunda kavga ettiklerin bugün nerede!

Zaman ahir zaman,
Su gibi akıp geçiyor her an, anlamıyor insan!
Yunus misali yerleş gönüllere,
Anmasın kimse kötü ardından.

Ecir Uğur Küçüksille

Belirince alnımda hayat merdiveni,
Durakladım,
Ne çabuk dedim, sıra bana geldi!
Sonra dalıp maziye baktım,
Geçiverdi gözümden hayat treni.
Kimi vagon sevinç doluydu,
Kimi vagon hüzün.
Kiminde sevilenler,
Kiminde hayatımdan silip attıklarım.
Anladım ne bir eksik ne bir fazla,
Alnıma yerleşmiş hayat merdiveni.

Ecir Uğur Küçüksille

Yardım etsen menfaat ararlar,
Gülsen anlam çıkarırlar,
Konuşsan yanlış anlarlar,
İyi olmak zor bu dünyada.

Niyetin salih olsa ne yazar,
Herkes başka gözle bakar.
Sağa sola haber salar!
İyi olmak zor bu dünyada.

Herkes alışmış kötülüğe,
Memnun yaşıyor kime ne!
İyilik yapan batıyor göze,
İyi olmak zor bu dünyada.

Ecir Uğur Küçüksille

İşi ehline vermedikçe,
Çalışanı görmedikçe,
Dönemin adamını yükselttikçe,
Bu dünya düzelmez oğul.

Grup grup bölündükçe,
Senden benden dedikçe,
Hep kendine çektikçe,
Bu dünya düzelmez oğul.

Haklıya haklı diyemedikçe,
Hep menfaati düşündükçe,
Aman bana ne dedikçe,
Bu dünya düzelmez oğul.

Muhtaca yardım etmedikçe,
Bunu görev bilmedikçe,
Vicdanen rahat etmedikçe,
Bu dünya düzelmez oğul.

Ecir der ki ben görmem,
Görenlere ne mutlu!
Yanılmayı ar etmem,
Keşke dünya kazansa utku.

Ecir Uğur Küçüksille

Bırakıp gittin beni kapanmaz yarayla,
Unutursun dedin unutursun zamanla.
Sarılıp avunuyorum hala hatıralarına,
Seni unutmam mümkün mü!

Her kapı çaldığında, her telefonda,
Sen diye koşup açıyorum hala heyecanla.
Bilmem ne zaman biter bu karmaşa,
Seni unutmam mümkün mü!

Bir diken değilsin ki! Söküp atayım.
Bir rüya değilsin ki! Geldi geçtiye vurayım.
Bir hata değilsin ki! Gençlik deyip avunayım.
Seni unutmak mümkün mü!

Ecir Uğur Küçüksille