İyi gününde severler,
Sana hep dostum derler,
Seni hiç terketmezler,
Aman inanma arkadaş hepsi yalan.
Gün gelip de başın düşünce dara,
Hepsi senle beraber düşer dara,
Ne bir selam gelir ne de merhaba
Böyle dostlar düşman başına.
Elin ayağın tutuyorken
İyi düşün dostunu iyi seç sen.
Gün gelir fayda gelmez
Ne ana, ne baba, ne de kardeşten.
Aman acele etme arkadaş
Dostunu iyi seç sen.
Bir sonun başlangıcı bu
Bir gün mutlaka gelecek başa
Belki derin bir uykunun ortasında
Belki de ömrünün baharında.
Uyudu uyanmadı diyecekler
Beyaz bir kefene bürüyecekler
Toprağın altına gömüp
Ardından bir Fatiha gönderecekler.
Herkes bırakıp gidince seni bir başına
Başını vuracaksın mezar taşına
İşte o zaman anlayacaksın
Ölümün geldiğini başına.
O zaman seni kurtaramayacak seni
Ne malın mülkün
Ne eşin dostun
Ne de canından çok sevdiğin anan,baban,kardaşın
Günahınla sevabınla başbaşa kalacaksın
İşte o zaman anlayacaksın
Ölümün geldiğini başına.
Sen varsın bak her köşede
Alın yazım, kaderimde
Resmin her an ellerimde
Unutmadım seni unutamam
Sevgini ellerle paylaşamam.
Günlerim geçmiyor sensiz böyle
Yüreğim ağlıyor hasretinle
Hayalin her an gözlerimde
Unutmadım seni unutamam
Sevgini ellerle paylaşamam.
Sensizlik kanayan bir yara şu kalbimde
Muhtacım inan bir yudum sevgiye
Ömrüm heder olsa da içki kadehlerinde
Unutmadım seni unutamam
Sevgini ellerle paylaşamam.
Genç yaşımda hasret bıraktın beni aşka
Olmuyor sevemiyor gönlüm senden başka
Mutlu musun artık hayatım paramparça
Git, git yolun açık olsun.
Meğer yokmuş aşkımın yanında en küçük değeri
Yıllardır boş yere olmuşum uğruna serseri
Hayat senin için bir gülse ben o gülün dikeni
Git, git yolun açık olsun.
Odamda yalnız kaldığımda,
Tek dostumdur benim duvarlar.
İçimde fırtınalar koparıp başkaldırmak istediğimde hayata,
Dile gelir beni teselli eder, hiç yalnız bırakmaz duvarlar.
İnsanlar ki çoğu iyi gün dostudur,
Yüzlerindeki sıvayı döküversen bilemezsin içi nelerle doludur.
Duvarlar ki insanlar gibi değiller,
İçiyle dışı birdir seni hiç terketmezler.
Puslu bir kış sabahıydı,
Bir çocuk gördüm omzunda boya sandığıyla boynu bükük,
Yüzünde hayatın acı izleri vardı.
Üstündeki elbiseler yırtık pırtık,
Soğuktan üşümüş bir hali vardı.
O an oturup düşündüm,
O da çocuk.
İstemez mi okumak,
Koşup oynamak,
Evinde sıcacık sobanın yanında oturmak,
Annesinin şefkatli kollarında huzur bulmak,
Yüreğim burkuldu, içimden geldi ağlamak.
Bir an için çocuğun gözlerindeki acı haykırış içimi titretti.
Bu mahsun haline bir suçlu arıyordu besbelli.
İçimden bir ses diyordu,
Suçlu sensin, biziz, tüm dünya.
O çocuğun tek amacı bir lokma ekmek parasıysa,
Bizimki daha çok kazanıp taht kurmak şu fani dünyaya.
Yalan değil seviyorum inan seni,
Sensiz geçmesin istiyorum ömrümün en güzel demleri,
Suya hasret topraklar gibi bekliyorum seni,
Ne olur bir haber yolla da, şen olsun şu derbederin gönül evi.