Hep kırarlar da insanlar seni ömür boyunca,
Söyledikleriyle ve yaptıklarıyla.
En çok sevdiklerininki acıtır yüreğini!
Bir hançer misali saplanır bağrına.
İstesen de çıkarıp atamazsın bir kenara,
Attım sanırsın sadece.
Hep açıktır o yara,
Hiç iyileşmez, kanar usulca.
Ummadığın bir anda acıyıverir birden,
Yaşadıkların gelir aklına.
Ve kimbilir kaç yara var böyle kanayan!
Ne iyileşir ne de ondurur hayatta.
Ecir Uğur Küçüksille
Birileri hep gülüp, birileri hep ağlıyorsa,
Ağlayanın derdi küçümseniyorsa,
Gülen korunup kollanıyorsa,
O toplum huzur bulur mu?
Cahil el üstünde tutuluyorsa,
Araştırıp sorgulayan dışlanıyorsa,
Adamcılık liyakata tercih ediliyorsa,
O toplum huzur bulur mu?
Din siyasete alet ediliyorsa,
Ezilenden şükür istenip,
Ezen keyif çatıyorsa!
O toplum huzur bulur mu?
Ahlak dibe vurduysa,
Saygı sevgi kalmadıysa,
Her şey menfaat olduysa,
O toplum huzur bulur mu?
Mazlumun ahı bir gün yakar elbet,
Kimse rahatsız değil,
Sözde bütün şikayet.
Uzun lafın kısası,
Mert değil herkes namert!
Ecir Uğur Küçüksille
Kuralsızlığın kural olduğu ve kuralların sadece yazıda kaldığı bir sistemde, gelecekten ümitvar olmak hayalden öte bir anlam ifade etmez.
Ecir Uğur Küçüksille
Her gün birileri ayrılıyor hayat limanından,
Sonsuzluğa yelken açıyor ardına bakmadan.
O yolculuk ki sadece gidenler haberdar,
Geride kalanlar bihaber ne olduğundan.
Hep bir sebep bulunuyor bu yolculuğa!
Her başlangıcın bir sonu olduğu gelmiyor hiç akla!
Her sey başlıyor bir çığlıkla,,
Ve son buluyor, sessiz sedasız bu limanda!
Yok bu limanda kimsenin farkı!
Herkeste aynı kıyafet,
Sırası gelen yola çıkıyor,
Kalanlar gözü yaşlı.
Ecir Uğur Küçüksille
Ne de çabuk geçti,
Bitmez dediğim yıllar!
Yaş kemale erdi,
Saçlarıma düştü aklar.
Her şey zamanında dediler,
İnanmadım! Yaptım birçok hatalar.
Dün gülüp geçtiğim sözler,
Bugün beni derinden yaralar.
Şimdi içimde derin bir endişe,
Kimseye farkettirmesem de!
Ya el ayaktan düşersem,
Muhtaç olursam çevreme.
Sığamam kimselerin yanına,
Canımdan bir parça olsa da!
Belki bedenim orda olur ama,
Figan eder yüreğim, olurum paramparça.
Allahım, duy dualarımı,
Kabul et katında.
Kimselere bağlı kalmadan,
Veda edeyim bu dünyaya.
Ecir Uğur Küçüksille
Gün geceyi bulduğunda,
Göz kapakların ağırlaştığında,
Ruhun huzur bulduğunda,
Beni hatırla!
Yanında olamasam da,
Ellerini tutamasam da,
Gözlerine bakamasam da,
Beni unutma!
Akşamları başını kaldırdığında,
Gördüğün ilk yıldızda.
Sabahları gözlerini açtığında,
Odanı aydınlatan güneş ışığında,
Ben varım, unutma!
Uzaklarda olsam da,
Bedenimle değil ama,
Bütün benliğimle,
Hep yanındayım, unutma!
Ecir Uğur Küçüksille
Yazsam da binlerce satır,
Anlatamam özlemimi asla.
Yüreğim bağır çağır,
Söyler ismini daima.
Mümkün değil seni silmek,
Benimkisi kara sevda.
Değil yüzünü görmek,
Sesini duymak ödül bana.
Ömrüm bir gül,
Sen bu gülün dikeni.
Bırakamam hiç bir zaman,
Ne seni ne de seni sevmeyi.
Ecir Uğur Küçüksille
Takatim yok hiç bir şeye,
Ben bende değilim.
Adeta, buruşturup atılmış bir kağıt gibiyim,
Savruluyorum her esen rüzgarda,
O köşeden bu köşeye…
Anlatmaya çalışıyor herkes bir şeyler,
Sesler rüzgarın uğultusuna karışıyor sanki,
Duyamıyorum,
Anlamıyorum,
Savruluyorum…
Ecir Uğur Küçüksille
Etrafımda etten bir kalabalık,
İmreniyor herkes bu görüntüye.
Ama ben yapayalnızım,
Bu yapay kalabalık içinde!
Duygu yok, paylaşma yok,
Nasılsın, derdin var mı diyen yok!
Hepsi kendi işini halletme peşinde.
İşi biten kayboluyor!
Bir daha ya bayramdan bayrama,
Ya da başı sıkışınca!
Bir de biriyle biraz fazla ilgilensen,
Bozulup, kapris yapanlar var!
Bütün bunlar arasında,
Bahsedemiyorum bile halimden!
Birkaç denemen oldu,
Senin derdin dediler, bitti!
İçime oturdu!
Neyse, yok zaten beklentim kimseden,
Yardım ediyorsam, gönülden.
Diyorum ya, yapayalnızım,
Her şey farklı göründüğünden.
Ecir Uğur Küçüksille
Gözlerin gözlerimden apar topar kaçarken,
Dudaklarından ismim düşmüyormuş meğer.
Ben acaba diye içim içimi yerken,
Sendeki bu naz beni derbeder eder.
Nedir bu eda anlamıyorum,
Sevdiğini söylemek bu kadar zor mu?
Şu üç günlük dünyada yarını bilmezken,
Sevdayı yüreğine hapsetmek olur mu?
Bırak çağlasın dilinden o iki kelime,
Dağıt bulutları güneş doğsun gönlüme.
Vuslatı hasrete tercih etme,
Şu mecnuna saadeti çok görme.
Ecir Uğur Küçüksille