Sevmek güzel,
Sevilmek her şeyden öte.
Değişilmez hiçbir şey,
Heyecanla çarpan kalbe.

Gören gözün görmez olur,
Düşüncelerin sevda dokur,
Gönül bahçende kuşlar uçuşur,
Sevildiğini hissettiğin zaman.

Ecir Uğur Küçüksille

Geçtim girdiğim diğer sınavlardan,
Kaldıklarım sadece Ecir Hoca’dan.
Bıktım artık ders çalışmaktan,
Yoruldum artık bir almaktan.

Getirdim sınavlara defterim kitabım,
Aradım cevabı bulamadım.
Kağıtla göz göze gelip ağladım,
Bıktı usandım bu Ecir Hoca’dan.

Bilmem sınava girsem mi girmesem mi,
Geçecem mi kalacam mı belli mi,
Düşünüyorum bu dersleri nasıl geçerim,
Tek umudum var o da Allah’tan.

Ecir Uğur Küçüksille

Bilmediğin düşmanın, bildiğinden fazla!
Güvenme etrafında pervane olanlara.
Bir anlık boşluğuna bakar,
Kalırsın dımdızlak ortada!

Yeni dünya düzeni böyle,
İnsanlar menfaat uğruna oluyorlar kul köle!
Ama saklıyorlar kalplerinde derinlerde,
İlk fırsatta ben de atayım bir tekme!

Ve aldanma!
Gülen yüzlere, tatlı sözlere.
Aklının bir kenarında olsun hep,
Çevrendekiler hakkında makul şüphe!

Ecir Uğur Küçüksille

Arıyorum bulamadım yıllardır hala,
Derdim katlandı ulaştı arşa!
Alış diyorlar, bulamazsın deva!
Lakin savruluyorum hırçın duygularla.
Esirim adeta, prangalar vurulmuş hayatıma,
Tanrım diyorum, yalvarıyorum, bil yol göster bana.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

Aklıma düştün bir an yine,
Hasret yağmurları yağdı sineme.
Yine güneşi gösteremedim,
Gönül bahçemdeki tomurcuk güle.

Biliyorum uzaktasın çok uzakta,
Ne yapsam ne etsem hep boşa!
Gönül bahçem hep kalacak karanlıkta,
Ve tomurcuk gül çiçek açmayacak asla!

Ecir Uğur Küçüksille

Öyle ümitsizim öyle yılgın,
Yorgun ruhum, geçen yıllara kırgın.
Anlatsam roman olur yaşadıklarım,
Hep yol ayrımlarında geçti hayatım. 

Yardım eden bir elin parmakları kadar,
Ket vurmak isteyen dağlar aşar!
Bilmem nasıl geldim bu yaşa kadar,
Hep gelgitlerle geçti hayatım.

Mütevazi yaşamak istedim hepsi bu!
Demedim kimsenin ekşi yoğurdu!
Yemek istediler sandılar kuzu!
Hep kurtlarla mücadeleyle geçti hayatım.

Yapmadıklarımla yargıladılar beni,
Söylemediklerimle yaftaladılar, ettiler deli!
Anlatamadım kimselere kendimi,
Lavanta misali geçti hayatım.

Karşılık beklemeden etmeye çalıştım da yardım,
Altında aradılar menfaat, yıprandım.
Bir de sırtımı bıçaklarla donattım!
Bunları dert ederek geçti hayatım.

Şöyle bir geçmişe bakıyorum,
Derin bir ah çekiyorum,
Bir ömrü heba etmişim anlıyorum,
Gözlerimden yaşlar döküyorum.

Ecir Uğur Küçüksille

Nasıl bir toplum olduk biz?
İliklerimize kadar gömüldük siyasete!
Ne kutsalımız kaldı ne değerlerimiz,
Hepsini alet ettik siyasete!
İş bulmak siyasetle,
Hakkını aramak siyasetle,
Şifa bulmak siyasetle,
Eğitim siyasetle,
Menfaat bile siyasetle,
Onsuz nefes alamaz olduk biz.
Herkes şikayet ediyor da bundan,
Dilde bunların hepsi inan.
Kimse kapısını kapatmıyor,
Hep aralık bırakıyor,
Yalan vallahi yalan!

Ecir Uğur Küçüksille

Kaçıyorum artık tanıdığım kalabalıklardan,
Bilmediğim kalabalıklarda yalnız olmayı tercih ediyorum.
Beni yoran insanları istemiyorum çevremde,
Yavaş yavaş uzaklaşıyorum onlardan.
Sorumluluğum gereği devam etmek zorunda olduklarım var bir de,
Kendilerine karşılıksız emek harcadıklarım!
Kendilerinden sadece görevlerini yerine getirmesini beklediklerim!
Onları da ben görevimi bitirince uzaklaştıracağım çevremden!
Beni ben olduğum için seven, arayan, soran insanlar istiyorum,
Sıkıldım menfaat temelli ilişkilerden!
Yoksa, hiç kimse olmasın daha iyi!
Sonra ben üzülüyorum, dert ediyorum kendime!
Baştan bitsin her şey,
Herkes sahte kalabalıklarla mutlu olsun,
Ben yalnızlığımla!

Ecir Uğur Küçüksille

Fırtınalı gecelerde sığındığım liman,
Zor günlerde uzandığım dal,
Sıkıntımda beni neşelendiren ses,
Hayatım, herşeyimsin benim.

Müptelan oldum senin,
Düşünmeden bir an edemediğim.
Beni benden alan gözlerin,
İlham kaynağı dizelerimdeki her kelimenin.

Seninle gülüyor, seninle ağlıyorum,
Gönül bahçemi sevginle suluyorum,
Varlığında hayat buluyorum,
Seni her şeyden çok seviyorum.

Ecir Uğur Küçüksille

Olur da gelirsin diye,
Kapımı çalarsın diye,
Gözyaşımı silersin diye,
Erkenden kalkıyorum.

Pencerenin perdesini açıp,
Sokağın başına bakıp,
Gülcemalini görürüm diye umutlanıp,
Heyecandan ölüyorum.

Gün geceye dönünce,
Ümitler tükenince,
Sensizlik canıma tak edince,
Bir sigara tüttürüyorum.

Efkar başıma vurunca,
Göz kapaklarım ağırlaşınca,
Bel bağlayıp rüyalara,
Yastığa başımı koyuyorum.

Uyku girmiyor gözlerime,
Düşünmeden edemiyorum işte!
Söyleyemiyorum kimselere,
Kederimden ölüyorum.

Ecir Uğur Küçüksille