Gülse de yüzüm aldanma ona,
Gir bak kalbime neler yaşanmış.
Umitvar cümleler dilimden düşmez ama,
Bir bak mazime, neler yaşanmış.

Hep koştum gençlikte yetiş diyene,
Derbeder yaşadım bazen günlerce,
Sağa sola savruldum da divane,
Düşündükçe deliriyorum, neler yaşanmış.

Hiç gülmedi yüzüm insandan yana,
Kime el uzattıysam vurdu sırtıma,
Gel de şimdi umutla bak yarına,
Nafile geçmiş ömrüm, neler yaşanmış.

Olur bunlar diyorlar, ardından gitme!
Geçen geçmiş, kalanı heba etme!
Söylüyorum da artık çekinmeden herkese,
Bakıyorum, ne insan ne de kader utanmış!

Ecir Uğur Küçüksille

Her yer karanlık,
Belli belirsiz bir ışık var ufukta.
Ulaşabilir miyim o ışığa? Bilmiyorum!
Bu karanlığı dağıtacak bir güneş arıyorum.

Yollar uzun, yollar engebeli,
Bir de geliyor her adımda dost çelmesi!
Sanki istemiyor kimse güneş görmeyi!
Bırakın diyorum, ben gideyim bari.

Düşünüyorum! Anlam veremiyorum olanlara,
Güneşten korkuyor, kaçıyorlar adeta!
Ya sabır deyip yoluma devam ediyorum,
Yılmıyorum! Ulaşacağım elbet o ışığa.

Ecir Uğur Küçüksille

Ülkemizde, içinde bulunduğumuz şartlarda, konut biriktirmenin! bir yatırım aracı olmadığı son depremle anlaşılmıştır diyorum ama hiç sanmıyorum! Ev sahipleri buna göre davranır diyorum ama hiç sanmıyorum!

Maalesef, çok değil iki üç ay sonra, bir sonraki felakete kadar yine eski halimize döneriz!

Haksız çıkmam dileğiyle…

Ecir Uğur Küçüksille

Yaşadığımız büyük felaket ve acıdan sonra, yaşanacak bir İstanbul depreminin ülkemize vereceği zararı ve acıyı hayal bile edemiyorum. Ülkemizin kalbinin orada atması, bütün şirketlerin orada olması, ticaret merkezi olması, nüfusu ve yapıların durumları göz önünde bulundurulduğunda İstanbul’da olacak bir depremin tolere edilmesi çok zor olacaktır. Bu nedenle, acil olarak İstanbul’daki bu kümelenmenin Türkiye’deki diğer bölgelere zorunlu olarak kaydırılması gerekmektedir. Her şeyi tek bir merkeze toplamaktan vazgeçmeliyiz. Bunu hemen, şimdi yaşananları unutmadan yapmalıyız…

Ecir Uğur Küçüksille

Barınma en temel insan hakkı,
Her insanın bunu elde etme fırsatı olmalı.
Onlarca yıldır her gelen,
Çözüyoruz dedi, umut sattı!
Sunulan her çözüm hüsranla sonlandı.

Yapılanlar yine zengine yaradı,
Kendine alamazsa, arka yoldan dolaştı!
Parasına para kattı!
Olmayan uzaktan imrenerek baktı!

Oysa çözüm hep yakındı,
Ama kimse oralı olmadı!
Çözüm ne diyorsun değil mi?
Birden çok eve sahip olandan,
Sayısınca fazla vergi alınmalı,
Barınma, zenginleşme için kullanılmamalı!

Ecir Uğur Küçüksille

Gün gelip de emrihak vaki olduğunda,
Ruhum bedenimden ayrıldığında,
Bu dünya hesabım kapandığında,
Tek vasiyetim şudur sizlerden.

Fani hayatımda beni üzen,
Arkamdan her türlü işi çeviren,
Beni üzüntülere gark edenler,
Olmasın cenazemde istemem.

Eşime dostuma vereceğim isimlerini,
Zaten anladınız o ve etrafındakileri,
İstemem son vedama gelmelerini,
Aman onlara engel olun.

Yaşarken görmedim ki hayır,
Ölünce istemem sahte tavır.
Helal değil onlara hakkım,
Hem bu hem öbür dünyada çeksinler kahır.

Ecir Uğur Küçüksille

Doğruya doğru desen de,
Yanlışa yanlış desen de,
Yaranamıyorsun bu devirde.
Doğru dersen yalaka,
Yanlış dersen düşman diyorlar.

Bir düşenin elinden tutsan da,
İhtiyacı olana yardım etsen de,
Eleştiriliyorsun bu devirde.
Elinden tutsan çıkarcı,
Yardım etsen enayi diyorlar.

Bildiğin hakkında konuşsan da,
Bilmediğin hakkında sussan da,
Arkandan konuşuyorlar bu devirde.
Konuşursan çok bilmiş,
Susarsan kibirli diyorlar.

Ölmek bile mesele bu devirde,
Hastalıktan ölsen de,
Bir anda çekip gitsen de.
Hastalık olsa yaptıklarını çekti,
Bir anda olsa yiyemeden gitti diyorlar.

Velhasıl ne yapsan ne etsen,
Laf ediliyor ya arkandan ya yüzüne.
İyisi mi bakmadan elalem sözüne,
Yaşamalı doğru bildiğince bu alemde.

Ecir Uğur Küçüksille

Ne büyük sözler duydum,
Ne edilmiş yeminler,
Hepsinden birer birer döndüler,
Şaşkın gözlerle izledim.
O kadar rahatlardı ki!
Tam tersini yapıyorlardı,
Sanki konuşan onlar değilmiş gibi!
İnsanlar da alkışlıyorlardı,
İlk duydukları yapılıyormuş gibi!
Düzen kurulmuştu yüzyıllar önce,
Ķimler gelip geçmişti,
Yola çıkan değiştireceğim diye!
Hepsi kurulan düzene dahil oldular,
Hep arandı ümit yenilerinde!

Ecir Uğur Küçüksille

Genelde tatil günleri,
Kapatıyor odaya kendisini.
Bilgisayarını açıp,
Oyuna veriyor enerjisini.

En yakın dostu oyun arkadaşları,
Onlarla yapıyor tüm sohbetini.
Bitmesin istiyor, zaman geçiriyor deli gibi,
Sana bir sözüm var, dinler misin beni?

Çık oyundan,
Yalvarıyorum çık oyundan,
Sesim kısıldı artık çağırmaktan,
Bulamadım çözüm bilmem ne yapsam.

Farklı bir hayat var dışarıda,
Sen de biliyorsun.
Biraz kafanı kaldır,
Sosyal ol, ailen mutlu olsun.

Çık oyundan,
Yalvarıyorum çık oyundan,
Sesim kısıldı artık çağırmaktan,
Bulamadım çözüm bilmem ne yapsam.

Ecir Uğur Küçüksille

(Artan Et Fiyatlarına İthaf Ediyorum!)

Dilimin üzerinde bıraktığın bir tattır,
Yağlı dokuların.
Hiç yememiş olsaydım bu lezzeti,
Çok pişman olurdum.

Ama tadını bilmek,
Tadını bilmek, tadını bilmek,
Midemde büyük bir gurultu
Tadını bilmek, tadını bilmek,
En büyük mutluluk.

Tüm çeşitlerin aklımda, tüm yapılışların,
Sanmasınlar asla tadını unuturum.
Zamandır zamlanır artar da fiyatların,
Uzaktan bakar uzun uzun, hayalinle avunurum.

Ecir Uğur Küçüksille