Torpilin ülkemdeki diğer ismi,
Herkesin ulaşmaya çalıştığı kişi.
Sen yıllarca uğraşırsın ama,
O bir telefonla çözer bütün işi!
İşe sokma, işi hızlandırma, ihale,
Hepsi bakar dayıların bir sözüne.
İnsanlar bu durumu görür,
Önce kızarlar ama,
Koşarlar onlara işleri düşünce.
Hep vardırlar da hayatın içinde,
Söz etmez onlardan kimse.
Herkes hakkıyla elde etmiştir!
Ne dayısı canım aman sende!
Ecir Uğur Küçüksille
Özlem yüreğimi paramparça etmişken,
Vuslat hasretiyle yanıp kavrulurken,
Posta kutumda bir mektup gördüm,
Bir ümit koşup aldım hemen.
Okudum tümünü bir nefeste,
Kah ağladım kah güldüm yeri geldiğinde.
Hele yazdığın o son cümle,
Beni bende aldı gördüğümde.
Geliyorum diyorsun ayın on beşinde,
Bileti aldım bineceğim gece on ikide,
Bekle beni 6 numaralı peronda AŞTİ’de,
Öpücük kondurmuşsun sonuna bir de!
Bundan büyük müjde mi olur!
Seven gönül yerinde nasıl durur!
Seni beklerken geçen her an,
Hafta olur, ay olur, yıl olur.
Ecir Uğur Küçüksille
Ne şarkılar güzel eskisi kadar,
Ne de ben eski benim.
Şakaklarıma karlar düştü,
Ümidin hüzne dönüştüğü yerdeyim.
Ömrümün hazanındayım,
Güvendiğim yapraklar bir bir düşüyor.
Kışa hazırlıksız yakalanmamalıyım,
Yaşayabileceklerim beni ürkütüyor.
Ne bahara ne yaza özlemim var,
Yaşandı ve bitti artık.
Sadece sevgiye ihtiyacım var,
Ömür bitti tükendi artık.
Ecir Uğur Küçüksille
Mutlu edebilmek için herkesi,
Heba oldu bir ömür.
Ne ben mutlu olabildim,
Ne de herkesi mutlu edebildim.
İyilik olsun diye yaptıklarım,
Görevim oluverdi zamanla.
Sağım, solum, her yanım,
Bana da diyenlerle doldu bir anda.
Bir zaman geldi yoruldum,
Herkesin anlamsız isteklerinden.
Benden bu kadar dedim.
Duydum en ağır sözleri!
Hep yardım ettiklerimden.
Ne saygısızlığım kaldı!
Ne kendini beğenmişliğim!
Ne de çok bilmişliğim!
Koskoca ömrümden geriye kalan,
Pişmanlıklar ve küskünlüklerim.
Ecir Uğur Küçüksille
Ne kadar da eminsin gelecekten,
Bir saniye sonrandan bihaberken.
Ağzından çıkanları kulağın duymuyor,
Hayat bu, düşünmelisin konuşurken.
Hayat bu, yapmam dediğini yaptırır,
Kaybettiklerinin arkasından baktırır.
Pişmanlıkla geçmişi düşünürken,
Her yaptığını sorgulattırır.
Ecir Uğur Küçüksille
Bırakıp gittin bir gece beni,
Sensiz, çaresiz.
Şimdi kuytu köşelerde,
Gözyaşlarımla dertleşiyorum.
Kafamda sorular çığ gibi,
Hepsi cevapsız, hepsi netameli.
Bir kibrit çaksa patlayacağım sanki!
Gözyaşlarımla dertleşiyorum.
Dışarıda herkes mutlu, şen bülbül,
Ben gülizarda solan tek gül.
Gönül gözüme inen o kara tül,
Ne zaman kalkacak diyor,
Gözyaşlarımla dertleşiyorum.
Ecir Uğur Küçüksille
Sakın büyüme oğlum,
Hep çocuk kal.
Bırak büyükler oynasın,
Hayat denilen tiyatro sahnesinde.
Saķın büyüme oğlum,
Kötülük hiç girmesin kalbine.
Etrafına neşe saç,
O tertemiz duygularla dolu yüreğinle.
En büyük derdin,
Oyuncakların ve yiyemediğin şeker olsun.
Sadece ve sadece,
Bunlar için dök göz yaşlarını.
Düşüncelerini özgürce söylemek için,
Hayata toz pembe bakmak için,
Etrafına neşe saçmak için,
Hiç büyüme, hep çocuk kal.
Ecir Uğur Küçüksille
Beni sevmiyorsun biliyorum,
Yaptıklarını görmezden geliyorum,
Kötülük ruhuna işlemiş görüyorum,
Benim de bir sabrım var hatırlatıyorum.
Cesaretin yok aslında hiçbirşeye,
Lafı uzatıp yanaşmıyorsun söz vermeye.
Bağırararak çıkmaya çalışıyorsun hep üste,
Bir duruşun yok anla işte.
Hep arkamdan iş çeviriyorsun,
Duymaz sanıp sonucunu bekliyorsun.
Kendini çok akıllı sanıyorsun,
Kişiliğin yok anlamıyorsun.
Ecir Uğur Küçüksille
Bir zamanlar düşmandan korunmak için,
Bir arada yaşarken insanlar.
Şimdi düşmandan korunmak için,
Ayrılıp tek başına yaşıyor.
Yanında ve etrafında bulunandan korkuyor,
Güvenmiyor güvenemiyor kimseye.
Hep şüpheyle yaklaşıyor,
Muhabbet edip samimiyet gösterene.
Geliştik diyor, ilerledik diyor herkes,
Değil hiçbirşey eskisi gibi.
Evet gelişti ve ilerledi teknoloji,
Yazık yerinde bile saymadı insanlık geriledi.
Ecir Uğur Küçüksille
Ne gemiler demir atar bu limana,
Hepsi birbirinden habersiz.
Aylar yıllar burada kalırlar ama,
Düşünmezler neden bu liman bu kadar sessiz.
Her dışardan gören imrenir de onlara,
Bilmez neler oluyor o gemi kamaralarında.
Her biri adeta hayat dersi,
Gizemli hikayeler vardır yalnızlık limanında.
Ecir Uğur Küçüksille