Gün geceyi bulduğunda,
Göz kapakların ağırlaştığında,
Ruhun huzur bulduğunda,
Beni hatırla!
Yanında olamasam da,
Ellerini tutamasam da,
Gözlerine bakamasam da,
Beni unutma!
Akşamları başını kaldırdığında,
Gördüğün ilk yıldızda.
Sabahları gözlerini açtığında,
Odanı aydınlatan güneş ışığında,
Ben varım, unutma!
Uzaklarda olsam da,
Bedenimle değil ama,
Bütün benliğimle,
Hep yanındayım, unutma!
Ecir Uğur Küçüksille
Yazsam da binlerce satır,
Anlatamam özlemimi asla.
Yüreğim bağır çağır,
Söyler ismini daima.
Mümkün değil seni silmek,
Benimkisi kara sevda.
Değil yüzünü görmek,
Sesini duymak ödül bana.
Ömrüm bir gül,
Sen bu gülün dikeni.
Bırakamam hiç bir zaman,
Ne seni ne de seni sevmeyi.
Ecir Uğur Küçüksille
Takatim yok hiç bir şeye,
Ben bende değilim.
Adeta, buruşturup atılmış bir kağıt gibiyim,
Savruluyorum her esen rüzgarda,
O köşeden bu köşeye…
Anlatmaya çalışıyor herkes bir şeyler,
Sesler rüzgarın uğultusuna karışıyor sanki,
Duyamıyorum,
Anlamıyorum,
Savruluyorum…
Ecir Uğur Küçüksille
Etrafımda etten bir kalabalık,
İmreniyor herkes bu görüntüye.
Ama ben yapayalnızım,
Bu yapay kalabalık içinde!
Duygu yok, paylaşma yok,
Nasılsın, derdin var mı diyen yok!
Hepsi kendi işini halletme peşinde.
İşi biten kayboluyor!
Bir daha ya bayramdan bayrama,
Ya da başı sıkışınca!
Bir de biriyle biraz fazla ilgilensen,
Bozulup, kapris yapanlar var!
Bütün bunlar arasında,
Bahsedemiyorum bile halimden!
Birkaç denemen oldu,
Senin derdin dediler, bitti!
İçime oturdu!
Neyse, yok zaten beklentim kimseden,
Yardım ediyorsam, gönülden.
Diyorum ya, yapayalnızım,
Her şey farklı göründüğünden.
Ecir Uğur Küçüksille
Gözlerin gözlerimden apar topar kaçarken,
Dudaklarından ismim düşmüyormuş meğer.
Ben acaba diye içim içimi yerken,
Sendeki bu naz beni derbeder eder.
Nedir bu eda anlamıyorum,
Sevdiğini söylemek bu kadar zor mu?
Şu üç günlük dünyada yarını bilmezken,
Sevdayı yüreğine hapsetmek olur mu?
Bırak çağlasın dilinden o iki kelime,
Dağıt bulutları güneş doğsun gönlüme.
Vuslatı hasrete tercih etme,
Şu mecnuna saadeti çok görme.
Ecir Uğur Küçüksille
Gundüz geceyi kovalıyor,
Gece gündüzü sanki,
Yakalamak ne mümkün!
Sen anlamaya çalışırken,
Ömürden geçip gidiyor koca bir gün!
Gençlikte kıymet vermiyorsun zamana,
Yaş aldıkça anlam yüklüyorsun her dakikana!
Keşkeler sarıyor hayatını,
Birikiyor keşkeler ve dönüşüyor,
Dakikalar günlere, günler aylara, aylar yıllara.
İhmal ettiklerinle bir an geçirmek istiyorsun,
Ya göçüp gitmiş oluyorlar bu dünyadan,
Ya da onlar seni istemiyor!
Yapayım istiyorsun ertelediklerini,
Ya gücün yetmiyor,
Ya da sağlığın müsaade etmiyor!
En acısı da bazen, bunları düşünmeye ömrün yetmiyor!
Kimi ahir zaman diyor buna,
Kimi zaman hızlı geçiyor.
Kim ne derse desin ömür bu,
Bir çırpıda yaşanıp bitiyor!
Ecir Uğur Küçüksille
Ömrümün hazanında sana rastladım,
Kalbim adeta çırpındı durduramadım,
Gönlüme olmaz dedim, neler anlattım,
Bir türlü aklımdan çıkaramadım.
Ben sevda dedim, eller hep hayal,
Bırak dediler o bir bahar,
Cefa olur sana, olmaz yar,
Ne yaptım ne ettimse unutamadım.
Bir yanım söyle diyor, bir yanım söyleme,
Bırak kalsın kalbinin derinlerinde.
Bir ikilem içinde yaşıyorum böyle,
Kendimi kaybettim bulamıyorum.
Ecir Uğur Küçüksille
Tomurcuk bir çiçektim,
Açamadan kopardılar beni!
Bilmem neden yaptılar,
Belki de istemediler,
Birkaç yüzü tebessüm ettirmemi!
Hep böyle mi bu insanlar?
Her zaman acımasızlar mı?
Hiç açamayacak mı ümit veren çiçekler?
Hoyratça kopartılacaklar mı?
Hem farklılıklar güzelleştirir diyorlar,
Hem istedikleri çiçekleri büyütüyorlar!
Bütün çiçekler açsa özgürce,
Her yer rengarenk olsa olmaz mı!
Ecir Uğur Küçüksille
Olmayınca liyakat canım ülkemde,
Ne makam ne de ünvan hepsi hikaye.
İlim ve bilim desen sürünüyor yerlerde!
Makam sahipleri alamıyor inisiyatifi ele!
Ünvanlar dağıtılıyor peynir ekmek misali!
Hal böyle olunca kalmadı itibarı eskisi gibi.
Kimsede kalmamalı ünvanlar daimi,
Yeterlilikleri hep kontrol edilmeli.
Makamlar için eğmelisin hep başını,
Sorgulamamalısın doğru mu yanlış mı!
Buna sahip olanlar doldurunca koltukları,
Ülkenin kurtulmuyor dertten başı.
Böyle söyler de Ecir,
Bilir, değişmedi değişmeyecek düzen!
Herkes söylese de şikayetini dilden,
Söz konusu kendi olunca, değişiveriyor birden!
Ecir Uğur Küçüksille
Bir akşamdan sabaha,
Veda edip gittin bu dünyaya.
Elveda bile diyemedim,
İçim yanıyor hala.
Gülen yüzüydün ömrümün,
Dert ortağıydın gönlümün.
Kaldım yalnız, sensizliğe sürgün,
Bir ateştim, küle döndüm.
Dün yanımdaydın,
Şimdi bir avuç toprakta,
Dün gözümün nuru diyordum,
Simdi nur olup uçtun sonsuzluğa.
Bir yanım hep eksik bundan sonra,
Alışamadım, alışamayacağım yokluğuna.
Ecir Uğur Küçüksille