Kaçıyorum artık tanıdığım kalabalıklardan,
Bilmediğim kalabalıklarda yalnız olmayı tercih ediyorum.
Beni yoran insanları istemiyorum çevremde,
Yavaş yavaş uzaklaşıyorum onlardan.
Sorumluluğum gereği devam etmek zorunda olduklarım var bir de,
Kendilerine karşılıksız emek harcadıklarım!
Kendilerinden sadece görevlerini yerine getirmesini beklediklerim!
Onları da ben görevimi bitirince uzaklaştıracağım çevremden!
Beni ben olduğum için seven, arayan, soran insanlar istiyorum,
Sıkıldım menfaat temelli ilişkilerden!
Yoksa, hiç kimse olmasın daha iyi!
Sonra ben üzülüyorum, dert ediyorum kendime!
Baştan bitsin her şey,
Herkes sahte kalabalıklarla mutlu olsun,
Ben yalnızlığımla!

Ecir Uğur Küçüksille

Fırtınalı gecelerde sığındığım liman,
Zor günlerde uzandığım dal,
Sıkıntımda beni neşelendiren ses,
Hayatım, herşeyimsin benim.

Müptelan oldum senin,
Düşünmeden bir an edemediğim.
Beni benden alan gözlerin,
İlham kaynağı dizelerimdeki her kelimenin.

Seninle gülüyor, seninle ağlıyorum,
Gönül bahçemi sevginle suluyorum,
Varlığında hayat buluyorum,
Seni her şeyden çok seviyorum.

Ecir Uğur Küçüksille

Olur da gelirsin diye,
Kapımı çalarsın diye,
Gözyaşımı silersin diye,
Erkenden kalkıyorum.

Pencerenin perdesini açıp,
Sokağın başına bakıp,
Gülcemalini görürüm diye umutlanıp,
Heyecandan ölüyorum.

Gün geceye dönünce,
Ümitler tükenince,
Sensizlik canıma tak edince,
Bir sigara tüttürüyorum.

Efkar başıma vurunca,
Göz kapaklarım ağırlaşınca,
Bel bağlayıp rüyalara,
Yastığa başımı koyuyorum.

Uyku girmiyor gözlerime,
Düşünmeden edemiyorum işte!
Söyleyemiyorum kimselere,
Kederimden ölüyorum.

Ecir Uğur Küçüksille

Neyi savunduğunu bilmeyenlere mi yanayım,
Ne söylediğini bilmeyenlere mi?
Ağızları torba değil ki kapatayım!
Canım ülkem, bitmeyen sevdam,
Bu haline nasıl dayanayım?

Okumamış cahillere mi yanayım,
Okumuş cahillere mi?
Çocuk değiller ki oturup anlatayım!
Canım ülkem, bitmeyen sevdam,
Bu haline nasıl dayanayım?

Aklını kiraya verenlere mi yanayım,
Bilip de umursamayanlara mı?
Uyanmak istemiyorlar ki kaldırayım!
Canım ülkem, bitmeyen sevdam,
Bu haline nasıl dayanayım?

Söylüyor da herkes bittik diye,
Sadece konuşmak nafile!
Vatana sahip çıkmalı dört el ile!
Vatansızlık ölüme denktir, biline!
Canım ülkem, bitmeyen sevdam,
Bu haline nasıl dayanayım?

Ecir Uğur Küçüksille

Ne ben eski benim,
Ne de dünya eski dünya.
Çok şey beklemeyin benden,
Üzülüyorum, görüp yaşadıklarım yeter bana!

Hep uzattım yardım için elimi.
Önce uzanıp tuttular,
Sonra uçurumdan aşağı ittiler.
Ve arkalarını dönüp gittiler,
Hiçbir şey olmamış gibi.

Yok şimdi içimde, en ufak bir kıvılcım,
Ne benim ne de dünyanın geleceğine dair.
Belki yüzüm gülüyor ama,
Kalbimin dehlizleri yerle bir.

Ecir Uğur Küçüksille

Yol geçen hanı olmuş her yer,
Ne giren ne çıkan belli.
Ayaklar baş başlar ayak olmuş,
Ne hancı ne yolcu belli.

Herkes birbirinden korkuyor,
Ne dost ne düşman belli.
Ağızları bıçak açmıyor,
Ne doğru ne yanlış belli.

Dayısını bulan ben kralım diyor,
Ne güçlü ne zayıf belli.
Terazide, arkası olan ağır çekiyor,
Ne haklı ne haksız belli.

Ömrü planlamak mümkün değil,
Ne bugün ne yarın belli.
Para insanları baştan çıkarıyor,
Ne helal ne haram belli.

İnsan insanlıktan çıkmış,
Buna hayat denmez ki!
Dünya dünyalıktan çıkmış,
Konuşmakla düzelmez ki!

Ecir Uğur Küçüksille

Kalmadı insana saygım,
Bu gözler neler gördü neler!
Denedim bir kere anlatayım,
Bu kulaklar neler duydu neler!

Olmaz dediğim her şeyi, oldurdular!
Yapılmaz dediğim her şeyi, yaptılar!
Söylenmez dediğim her şeyi, konuştular!
İnsanlığımdan utandırdılar.

Bilmem kimin hatrına döner dünya,
Beşerin geldiği bu durumda!
Varsın herkes insanım desin,
İnsan gibi yaşamadıktan sonra!

Ecir Uğur Küçüksille

Korkuyorum konuşmaktan,
Duygularımı anlatmaktan,
Kalbimdekileri haykırmaktan,
Korkuyorum…
İçime atıyorum,
Dişimi sıkıyorum,
İnsanlardan kaçıyorum,
Korkuyorum…

Ecir Uğur Küçüksille

Kime sorsan şikayet ediyor,
Ne söylesen haklısın diyor,
Hangi çözümü sunsan kafa sallıyor,
Hadi deyince, köşe bucak kaçıyor!

Günler geçiyor dertler katlanıyor,
Sessizlik, kabullenmişliğe dönüşüyor!
Dertliyle dertlenenler de vazgeçiyor,
Bu kördüğüm hiç çözülmüyor,
Yapanın yaptığı yanına kâr kalıyor!

Ecir Uğur Küçüksille

LAFIGÜZAF

Lafügüzaf yapıyor çoğu kişi,
Dinlemiyorum, dinleyemiyorum hiç,
Karnım tok altı boş laflara!
Dalıp gidiyorum uzaklara,
Bedenim orada ama,
Ruhum çok uzaklarda!
İçi boş sohbetler,
Yalan yanlış söylentiler,
Yapılmayan yapılamayacak sözler…
Yaş aldıkça dayanamıyorsun,
Söylüyorsun düşüncelerini pat diye…
Sonra mı?
Hem çok bilmiş oluyorsun,
Hem huysuz,
Hem uyumsuz…
Olsun diyorum,
Doğru bir tanedir…
Kim ne derse desin bana ne!

Ecir Uğur Küçüksille