Gücü yeten gücü yettiğine,
Hak hukuk, hak getire!
Altta kalan ezile,
Çim misali, kime ne!
Dönüp bakmaz kimse, görür de!
Aman der, bana gelmesin de!
Sonra, sağda solda nutuk atar,
Tutmaz yaptıkları dedikleriyle!
Güç zehirdir!
Güç büyük sınav!
Pek az kişi geçer,
Olur her iki dünyada bahtiyar.
Ecir Uğur Küçüksille
Dizilmiş koltuklar sıra sıra,
Kimisi yukarıda, kimisi aşağıda.
Hevesli insanlar bekliyorlar,
Diyorlar, keşke benim olsa!
Bekleyenler çeşit çeşit..
Kimiler diyor, eğitimim tam,
Ben olmalıyım orada.
Kimileriyse, hiçbir şeyi umursamıyor,
Gözleri ışıl ışıl, dilleri bir karış dışarıda!
Ara sıra sekse de,
Liyakat hep son sırada!
Koltuklar bile isyanda!
Hal böyle olunca da,
Ne hizmet bekle bu koltuklardan!
Ne de ülkeye bir katkı ara!
Ecir Uğur Küçüksille
Seninle çarpıyor yüreğimin her zerresi,
Seni soluyor,
Seni kokluyorum her nefeste.
Çok değil beklentim…
Biraz sevgi istiyorum sadece,
Bir tebessüm,
Gönül alan birkaç kelime…
Ama olmadı,
Olmuyor,
Olmayacak…
Sevgi fakiriyim,
Ümide bile yer yok!
Feleğin sillesini yemekten,
Perişanım bu alemde.
Ecir Uğur Küçüksille
Evinizin en güzel odasını misafirler için ayırırsınız, belki kendinizin bile arada sırada yiyebildiği yiyecekleri misafirleriniz için hazırlarsınız… Kısaca hep misafirleri önceler, kendinizden vazgeçersiniz. Oysa, malum sonun ne zaman geleceği belli olmayan dünyada EN ÖNEMLİ MİSAFİR SİZSİNİZ. Kendinizden hiçbir zaman vazgeçmeyin ve şu kısacık hayatı misafir gibi yaşayın.
Ecir Uğur Küçüksille
Bağlanıyoruz her şeye takım tutarcasına,
Duyguya, düşünceye, insana…
Tahammülümüz yok onlardan başkasına!
Gözlerimiz kör oluyor,
Dilimiz söylemiyor,
Beynimiz duruyor…
Menfaat bir çoğunun sebebi,
Sorsan, kimse kabullenmiyor bu gerçeği!
Kimi yalan diyor,
Kimi sinirlenip bağırıyor,
Kimi deliliğe vuruyor…
Hayat devam ediyor,
Değişen hiçbir şey olmuyor!
Ecir Uğur Küçüksille
Bir deniz kenarında,
Güneş gözlerini kapadı kapayacak,
Hava alaca,
Yıldızlar kıpır kıpır, görünmek için sırada.
Atıyorum sandalyemi kumsala,
Seni düşünüyorum,
Göz yaşlarım karışıyor,
Usulca sahile vuran dalgalara.
Burnumda tütüyorsun,
Hafif hafif esen meltem,
Sanki ismini fısıldıyor kulaklarıma.
Mehtap gölgeni çiziyor sanki,
Yakamozlar can veriyor ona.
Özlemini de katınca bunlara,
Dalıp gidiyorum uzaklara.
Ecir Uğur Küçüksille
Ne kadar da bağlısın,
Şana, şöhrete,
Mala, mülke, paraya!
Kimse seni hatırlamayacak,
Çok değil, iki üç nesil sonra!
Ne adın anılacak,
Ne de hayatını adadığın varlığın.
Sanki, hiç gelmemiş gibi olacaksın dünyaya!
Ta ki, bir gün tesadüfen,
Gözü takılacak bir ziyaretçinin mezar taşına!
Bakıp, bir Fatiha gönderecek ruhuna,
O da gönlünden koparsa!
Koca bir ömür dediğin,
Uğruna kalpler kırıp, hırs ettiğin,
Hepsi bu aslında!
Ecir Uğur Küçüksille
Neler söylüyor insanlar neler,
Sen onlar için çırpınsan da!
Neler düşünüyor insanlar neler,
Kendinden vazgeçip onlara koşsan da!
Boş zamanlarını onlara ayırmalısın!
Hep onlara pervane olmalısın!
Nefes alıp vermek kadar kısa ömrünü,
Onları mutlu etmek için yaşamalısın!
Asırlardır bu durum hüküm sürer,
Herkes konuşur şikayet eder,
Ve şu soruyla insanlık ses keser!
Aman elalem ne der?
Ecir Uğur Küçüksille
Yar diye sevdim seni,
Yara oldun, kanıyorsun kalbimde!
Huzur diye uzandım tuttum elini,
Hüzün oldun, damla damla yağıyorsun ömrüme!
Canım acıyor, ürkek hislerim,
Yağmur yüklü bulut, gözlerim,
Hayata küskün mahsun yüreğim,
Ve her şeyden öte,
Aşka inancımı sende kaybettim.
Ecir Uğur Küçüksille
Şerefsizler şereflilere tercih edildikçe,
Para insanlıktan önce geldikçe,
Haram helali alt ettikçe,
Nasıl umutla bakılır yarınlara?
Bir kereden bir şey olmaz dedikçe,
Dini duygular istismar edildikçe,
Araştırıp, okuyup öğrenmedikçe,
Nasıl umutla bakılır yarınlara?
Dürüstlük enayilik addedildikçe,
Sevgi nefreti yenmedikçe,
Farklı düşünenler düşman görüldükçe,
Nasıl umutla bakılır yarınlara?
Herkes diyor ümidini kesme,
Bir gün düzelecek elbette.
Ümitvar olmak istiyorum ama,
Bir ışık varsa gösterin nerede?
Ecir Uğur Küçüksille