Küçük bir kız çocuğu,
Tabutun hemen yanıbaşında!
Elindeki kitabı musalla taşına koymuş,
Seslice dua okuyor.
Sordum, kim dedim?
Kızı dediler!
Annesi yanıbaşında yatıyor!
O bütün dirayetiyle duasını okuyor,
Etraftaki kalabalığı umursamadan.
Ne kadar büyük yıkım diyorum içimden,
Bir an dalıp gidiyorum,
Kendime geldiğimde yaşla doluyor gözlerim.
Kendimi zor tutuyorum ağlamamak için.
Bitirince duasını hızla uzaklaşıyor.
Kurtulamıyorum etkisinden!
Sıra cenaze namazına gelince,
Yine beliriveriyor safların yanında.
Bıraksam kendimi,
Saatlerce ağlayacağım.
Kalbime akıtıyorum göz yaşlarımı,
Akan birkaç damlayı silmeye çalışıyorum.
Namaz bitiyor, imam helallik istiyor,
Yandan yine o küçük kızın sesi yükseliyor,
“Helal olsun” diyor.
Bir kez daha titriyor bedenim!
Daha fazla dayanamıyor,
Ne yüreğim ne de gözlerim.

Ecir Uğur Küçüksille