Yol çok uzundu,
Zaman geçmek bilmiyordu,
Küçük otobüs koltuğunda.
Ağaçlar akıyordu sanki penceremden,
Yeşillikler uzanıyordu alabildiğince,
Dalıvermişim, bu güzelliklerle uykuya.
Birden sıçradım!
Muavinin otogara yaklaşıyoruz anonsuyla.
Etrafıma baktım uykulu gözlerle,
Anlamaya çalışıyordum nerede olduğumu.
Derken, kaldırımda seni gördüm yürürken,
İnanamadım gözlerime!
Yıllar sonra bu seni ilk görüşümdü,
Göğsümdeki kuş pır pır etmişti yine,
Tıpkı seni ilk gördüğümdeki gibi!
Ayağa kalktım istemsizce,
Camdan izledim sessizce gidişini.
Dur demek istedim şoföre!
Bir an arka koltuktaki kadının,
Anlamsızca bana baktığını farkettim!
Sessizce oturdum yerime,
Ve isyan ettim içimde!
Seni kaybettiğim o güne…

Ecir Uğur Küçüksille