Bir bakışınla düşürdün beni derde,
Oldum uğruna deli divane,
Şimdi ne yerdeyim ne de gökte,
Kaybettim kendimi, bulamıyorum.

Adını duymam yetiyor,
Yüreğim adeta bir volkan, harekete geçiyor,
Vücudumda yer yerinden oynuyor,
Durun diyorum, söz dinletemiyorum.

Seni düşününce, beliriyor ilham perisi,
Döküyorum mısralara hislerimi,
Diyorum söyleyebilsem sevdiğimi,
Bir türlü cesaret edemiyorum.

AŞK diyorlarmış bunun adına,
Yokmuş bir çare bu tutkuya,
Göğsümde pırpır eden masum kuşa,
Sabır diyorum, durduramıyorum.

Ecir Uğur Küçüksille

Anlam yüklenmiş yılın her gününe,
Herkes sokulmuş bir beklentiye!
Unutmak ne mümkün!
Bahsediliyor her zaman, her yerde!

O gün alınmalı mutlaka hediye,
Anneye, babaya, sevgiliye.
O gün hatırlanıp övgüler dizilmeli,
Çevreye, kahramana, mesleğe.

Ne kadar yazık!
Sevgiyi, saygıyı bir güne indirgemek!
Bir saniye sonrasından emin değilken,
Kocaman bir yıl beklemek!

Ecir Uğur Küçüksille

Dürüstlükten ödün vermiyorsan,
Borcunu zamanında ödüyorsan,
Hakka hukuka riayet ediyorsan,
Enayi diyorlar bu zamanda!

Yanına yaklaşmıyorlar,
Var olanlar da uzaklaşıyorlar!
Dünyayı sen mi kurtaracaksın diyorlar!
Dalga geçip eğleniyorlar bu zamanda!

Belki, türünün son örneklerindensin!
Belki, rağbet görmeyensin!
Belki, yalnızlığa itilensin!
Ama,
Onurunla yaşayıp ölensin bu zamanda.

Ecir Uğur Küçüksille

Gülmeyi unuttum senden sonra,
Dudaklarım adeta tebessüm orucunda.
Sevgiye hasret yüreğim yasta,
Karanlıklar içinde yürüyorum, hayat denen yolda.

Buram buram sen kokan,
Her köşesi seni hatırlatan,,
Beni derin acılara boğan,
O evden, ayrıldım senden sonra.

İstanbul Kumburgaz’da,
Kırık kalpler sokağı dört numara.
Kader arkadaşlarımla dertleşiyorum,
Her akşam köşe başında.

Olur da dönersen mutlaka uğra,
Sakın zili çalma, kapıyı üç defa tıkla.
Sen olduğunu bileyim, koşarak geleyim,
Güneş doğsun karanlık dünyama.

Ecir Uğur Küçüksille

Çocuk olmadan adam olmak,
Hayatın yükünü omuzlamak,
Küçük yaşında sorumluluklar almak,
Yaşamın zorluklarıyla erkenden tanışmak.

Küçümseyen gözlerle bakanlara,
Olmaz diyenlere inat savaş!
Kimi için hayatın ta kendisi,
Kimi için sıradan bir hayat hikayesi!

Dünya döner, devir değişir,
Ama, ne insanlar ne de toplum değişmez!
Velhasıl,
Zordur, çocuk olmadan adam olmak!

Ecir Uğur Küçüksille

Dağa taşa,
Uçan kuşa,
Dertli başa,
Mısralar yazarım ben.

Gezip diyar diyar,
Konuşup azar azar,
Hayal dünyamı da katar,
Mısralar yazarım ben.

Bir olaydan etkilenince,
Yüreğime bir kor düşünce,
Gözlerim de nemlenince,
Mısralar yazarım ben.

Bazen yolda adımlarken,
Bazen bir çay yudumlarken,
Bazen uykuya dalarken,
Mısralar yazarım ben.

Sanıyorlar hepsini yaşadım!
İflah olmaz bir aşığım!
Hayata hep olumsuz bakarım!
Unutmayın, ben de bir insanım!

Ecir Uğur Küçüksille

Zaman zaman artar arkadaşlarım hamdolsun!
Selamlar, hal hatır sormalar, telefonlar,
Oturur düşünürüm, ne oldu ki? Hayır olsun!
Sonra ziyaretler, arada istekleri dile getirmeler!
Bir bakarım hepsi kesilir bir anda!
Anlarım, kocaman bir tebessüm belirir dudaklarımda!
Yine hayır diyemedim! Canım sağolsun,
Böyle insanlara da lanet olsun!

Ecir Uğur Küçüksille

Bırakıp gidersin,
Beni terkedersin,
Elveda dersin diye,
Kendime hayatı zehir ettim ben.

Bundandı üzerine titreyişim,
Zor günlerimi belli etmeyişim,
Her an yanında olmak isteyişim,
Cesaret edip sana söyleyemedim ben.

Korkum gerçek oldu, bitti dedin,
Bu kadar ilgiden sıkıldım dedin,
Yine kendimi ifade edemedim,
Şimdi hayalinle yaşıyorum ben.

Ecir Uğur Küçüksille

Ben ağlarken gülen,
Zorluklarımı bayram bilen,
Her an düşmemi bekleyen,
Onlarca insan var.

Olanları gören, bilen,
Çok abarttığımı belirten!
Tek şikayetçi sensin diyen!
Onlarca arkadaşım! var.

Ediyorum kendimce mücadele,
Aldım yıllarca birçok darbe.
Artık karar verdim, selamı sabahı kesmeye,
Hem beni hem düşmanlarımı idare edenlerle.

Ecir Uğur Küçüksille

Bu devirde, iyi insan yoktur! Senden menfaati olduğu sürece sana iyi yüzünü gösteren insan vardır!

Ecir Uğur Küçüksille