Yok öyle kolay değil,
Her şeyi bir kalemde silip atmak.
Vicdanını olanın harcı değil,
Yaşadıklarını bırakıp, sıyrılıp kaçmak.
Nereye gitsen gelir seninle,
Çıkıverir karşına birdenbire!
Pişman olur, düşersin de derde,
İş işten geçmiştir ne çare!
Anlatmak istersin de insanlara,
Yaşamasın yaşadıklarını senden başka.
Dinleyenler gülüp geçer!
Bırak bunları der, devam et hayatına!
Ecir Uğur Küçüksille
Önce başını sokacak bir ev,
Sonra ayağını yerden kesecek bir araba,
En son da güzel bir gelecek çoluk çocuğa,
Bir ömür geçiyor bunlar için çalışmakla.
Maaşlıysan, yoksa kalan anan babandan,
Çok zor bunlar çalışaraktan!
Ama, mücadele hiç bitmiyor,
Bir mucize bekleniyor yaradandan!
Çalışırken elde edilemeyince istekler,
Tek ümit var, o da emekli olunca gelecekler!
Onu da ele alınca anlaşılıyor ki,
Çocuklar için hepsi gidecekler!
Elin emeklisi ülke ülke gezerken,
Bizimkiler doyduğuna şükrediyor!
Ne çalışırken ne de emekliliğinde,
Yüzü gülüp rahat edebiliyor.
Ecir Uğur Küçüksille
Yine başlıyor yıllık safsata!
Sen,
Yıl boyu gerektiğinde koruyup kollama!
Hep yukarıdan bak aşağıla!
Dövülürken, öldürülüyorken, timsah gözyaşı dök!
Vardır bir suçu de yaftala!
8 Mart geldiğinde hazır bir mesaj paylaş sosyal medyada!
Ben görevimi yaptım de çekil kenara!
Maalesef her yılın özeti bu yurdumda!
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE
Dalgalar döverken hırçınca sahili,
Isırıyorken tenimi meltem yeli,
Üzerime batıyorken akşam güneşi,
Arıyorum ufukta deniz gözlerini.
O gözler ki beni benden alan,
O gözler ki beni sevdaya salan,
O gözler ki yüzümde güller açtıran,
Arıyorum ufukta deniz gözlerini.
Ah diyorum! şimdi yanımda olsa,
Ellerim avuçlarında hapsolsa,
Gözlerim gözlerinde kaybolsa,
Ve o an zaman dursa!
Arıyorum ufukta deniz gözlerini.
Ecir Uğur Küçüksille
Hiçbir şeye hayır diyememek,
Pişmanlık olur çıkar karşına.
Hep bu son dersin,
Sonra devam edersin yapmaya!
Tek şey beklersin aslında,
Bir teşekkür,
Gördüğünde bir selam,
Ya da bir merhaba.
İşi bitinceye kadar her gün arayan,
Can ciğer kuzu sarması olan,
Seni göklere çıkaran,
Tanımaz işi bitince,
Sırtını döner budur olan.
Önce kafaya takar üzülürsün,
Bir daha mı diye sağda solda üfürürsün!
Çok geçmez bir gün sonra,
Yine evet der, kendine güldürürsün.
Ecir Uğur Küçüksille
Neler neler gördü bu gözler de,
Hala şaşırtmayı başarıyor insanoğlu!
Hedefe varmak için her yol mübah deyip de!
Hayal edilemeyecek işler yapıyor insanoğlu.
Bugün siyah dediğine yarın diyor beyaz,
Her dalda oynuyor biraz biraz.
Devrin adamı oluveriyor, etmiyor naz!
Şeytana şapka çıkartıyor insanoğlu!
Ecir Uğur Küçüksille
Her güne bir anlam yüklemek niye,
Sevgi de saygı da olmalı her birinde.
İnsanları beklentiye sokup,
Mutsuz bireyler oluşturmak niye.
Dikte edilmiş bu düşünce evrene,
Robot gibi odaklanılıyor o günlere,
Herkes alışveriş delisi yapılıp,
Karşı çıkanlar garip karşılanıyor çevresinde!
Anne baba sadece o günde mi hatırlanmalı!
Sevdiğine güzel cümleler o günde mi kurulmalı!
Değer verdiğine hediye belirli bir günde mi alınmalı!
Dünya bu dayatmalardan biran önce kurtulmalı.
Ecir Uğur Küçüksille
Sorular geliyor görenlerden,
Bu şiirler kime, neden!
Kimi kendi ömrümden,
Kimi yaşayanların gönlünden.
Herkes farklı tepki verir,
Yaşananlar karşısında.
Kimi ağlayarak, kimi haykırarak,
Bense mısralar yazarak.
Bazısı diyor yazdıkların çok karamsar!
Bazısı aşk meşk insanlar yanlış anlar!
Oysa ne aşığım ne de karamsar,
Hayatın bana gösterdikleri bu kadar.
Her şey toz pembe de ben mi göremiyorum,
İnsanlar mutlu mesut da be mi hissetmiyorum,
Yaşıyor, görüyor, etkileniyor,
Bunları anlatan dörtlükler karalamıyorum.
Ecir Uğur Küçüksille
Tek bir söz yeter bazen,
Her şeyi silip atmak için.
Tıpkı ateşin kağıdı birden,
Yakıp kül ettiği gibi.
Hiçbir şey görmez gözün,
Ne yaptığın fedakarlıklar,
Ne de harcadığın aylar, yıllar.
Bir an önce bitsin istersin.
Sonra, acısı çöker yüreğine!
Sindiremezsin içine.
Bir ömür boyu yer durursun kendini,
Duyduğun o söz aklına geldikçe.
Ecit Uğur Küçüksille
Bir ev almak için çıktım yola,
Dolaştım hepsini sıra sıra,
İstediler çuvalla para,
Ben vazgeçtim ev almaktan.
Nuh diyor peygamber demiyorlar,
Fiyatta indirim yapmıyorlar,
Bunu da normal sayıyorlar!
Ben vazgeçtim ev almaktan.
Önce faizler düşük dediler,
Sonra arsa payını bahane ettiler,
Binleri unuttu, milyonlar istediler,
Ben vazgeçtim ev almaktan.
Bilmem nasıl verilir o paralar,
Aldığın taştan dört duvar!
Sorsan depreme dayanıklı diyorlar!
Ben vazgeçtim ev almaktan.
Ömür boyu kira ödesen,
Etmiyor satın aldığın para kadar!
Daha ne kadar nefes alacaksın!
Cevabı sadece Allah’ta var,
Ben vazgeçtim ev almaktan.
Ecir Uğur Küçüksille