Sakın ağlama,
Dayanamam akan göz yaşlarına,
Belki dışarıya belli etmem ama,
İçime akıttığım göz yaşları,
Yüreğimi eder paramparça.
Sakın ağlama,
İçimden bir şeyler kopar,
Sesini her duyduğumda.
Belki umursamaz görünürüm ama,
Yufka gibi bir yürek çarpar,
Bu kocaman bedenin bağrında.
Sakın ağlama,
En zayıf yanımsın bu hayatta,
Sakın ağlama,
Yüce Allah’ın emanetisin bana bu dünyada.
Ecir Uğur Küçüksille
Yurdum dolu fakir fukara,
Hepsi muhtaç paraya pula,
Bazen bulamaz da bir kaşık çorba,
Arından vuramaz durumunu dışarıya.
Onlar bulamazken beş kuruş para,
Bazıları götürürler malı hamuduyla.
Sonra da utanmadan gezerler,
Sağa sola cakas ata ata.
Keşke onların da olsa,
Küçük bir ayakkabı kutusu.
Bir ömür boyu eksilmez,
Evlerinden yemek kokusu.
Ecir Uğur Küçüksille
Çok konuşana bakıp aldanma,
Çok laf yalansız olmazmış.
Çok konuşanın bulunduğu ortamda fazla durma,
Burnu pislikten hiç kurtulmazmış.
Onun sözleri kulağa hep hoş gelir de,
Lafla peynir ekmek gemisi yürümez derler.
İnsanın iyisi de güzeli de,
Sözünün eridir eri derler.
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE
Yazık, küçülüyor insanlar egoları büyüdükçe,
Kendilerini farklı yerlerde görmek istedikçe.
Aslında büyüyor karşılarında küçük gördükleri,
Her ne kadar onlar istemese de.
Ecir Uğur Küçüksille
Yazık dedim, neye dedi?
Yapma dedim, ne olur ki dedi?
Kaybediyorsun dedim, neyi dedi?
Kişiliğini çoktan kaybetmişti.
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE
Mübah olmuş her yol varmak için hedefe,
Sözler hep dilde kalmış, yansımaz olmuş harekete,
Ne sevgi kalmış ne de saygı büyüğe küçüğe,
Satılır olmuş karakterler en küçük menfaate.
Yazık, korkulur oldu doğru söylenmeye
Etraf hep dolu haklı olmak isteyenlerle.
Doğrucular konuşur da kapalı kapılar gerisinde,
Her devrin adamları bağırırlar göğsünü gere gere.
Hep söylenir de toplumun çivisi çıktı diye,
Hep başkasından beklenir bir adım düzletme yönünde.
Oysa çözüm çok da uzak değil,
Başlamalı herkes önce kendi kapısının önü temizlemeye.
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE
Hep sustum hayatta kimse kırılmasın diye,
İçime attım her şeyi ağladım gizliden gizliye,
Bekledim bir gün beni de anlayan olur diye,
Anlamadı, sormadı kimse sen ne düşünürsün diye?
Hep çabaladım eş, dost, arkadaş için,
Kendimce iyilik ettim küçük bir tebessüm için,
Herkes anladı menfaat ilerisi için,
Üzülen yine ben oldum, yaralandım duyduklarım için.
Anladım dedim, bundan sonra yapmam dedim,
Hayata farklı bir gözle bakacağım dedim,
Ama olmadı olmuyor, bitmiyor bu delilik,
Yine önce el uzatıp, sonra yüz dönülen benim.
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE
Her gün yeni bir umutla kalk yatağından arkadaş,
Yeni bir gözle bak dünyaya.
O bembeyaz bulutların arasından sıyrılıveren güneş gibi,
Işıl ışıl ışıldayan gözlerinle sen aydınlat dünyayı.
Pencereni aç, tertemiz havayı çek ciğerlerine,
Yaşamanın ılık nefesini hisset içinde.
Kollarını aç kucakla dünyayı iyisiyle kötüsüyle,
Yaşama sevincini duy gönlünde.
Her sabah yeni umutlar yeşerdikçe kalbinde,
Ve çarptıkça her an iyilikle sevgiyle.
Huzur bulursun şu alemde.
Ve sarılırsın işine ailene dört bir elle.
Ecir Uğur Küçüksille
İnsanoğluyuz fanilik var serde,
Hiç bitmez isteklerimiz ömür devam ettiği sürece.
Dilimiz her seferinde hayirlisi olsun der de,
Gönül dinlemez, olsun ister her seferinde.
Ecir Uğur Küçüksille
Güvendiğin dağlara karlar yağmadan,
Şakakların aklarla dolmadan,
Ecel gelip kapını çalmadan,
İyi bir miras bırak şu fani dünyada.
Miras demek değil mal, mülk, para.
İnsanlara örnek olacak güzel ahlak,
Darda olanlara daima el uzatmak,
Akıllarda hep tatlı bir tebessümle kalmak,
En değerli miras yarınlara.
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE