Sade ama, senin olan hayat,
Az ama, helal olan para,
Küçük ama, huzurlu bir yuva,
Ve sahip olmak sağlıklı bir vücuda,
Mutlu olmak için,
Ne istenirki başka şu dünyada?
Hayaller kurarım her dersten önce,
Bugün yeni şeyler anlatacağım diye.
Ama zaman gelip derse gidince,
Umutlarım yıkılır, bakarım öylece.
Sınıf isteksiz, derse zorla gelmiş,
Bir bitse de gitsek havasında.
Hazır yazılanı uygulayıp bitirememiş,
Nerden çıktı bu adam der gibi, bakar suratıma.
Amaç öğrenmek değil, sınıfı geçmek,
Yeni olmuş eski olmuş kimin umurunda?
Sen kendi kendine boşuna uğraş Ecir,
Kalacaksın boşa emeklerinle baş başa.
Hiç düşündün mü?
Her gün önünden geçip gittiğin mezarlıkta yatanlar,
Bir zamanlar geçip gidiyorlardı bu yoldan.
Hiç akıllarından geçirmiyorlardı,
Bir gün kendilerinin de buraya geleceğini.
Nasıl olsa çok vardı daha hayatın sonuna,
Çok da yapılacak iş vardı.
Çocuklar büyüyecekti,
Ev alınacaktı,
Araba alınacaktı,
Daha çok kazanmak lazımdı,
Daha çok almak,
Daha çok tüketmek.
Hiç hesap etmediler,
Bütün hazırlıklarının iki metrekare toprak için olduğunu.
Dostluk, hangi saatte olursa olsun,
Her telefon çaldığında gülümseyerek açabilmektir.
Dostluk, cebindeki son parayı, ihtiyacı olduğunda paylaşabilmektir.
Dostluk, her dara düştüğünde, ilk akla gelebilmektir.
Dostluk, sözde değil, gönüllerde bir olabilmektir.
Şimdi kapı açılsa,
Ve arkasında sen olsan gülen yüzünle.
Sevdiğim desen yine,
O beni mutlu eden sesinle.
Sonra hiç gitmesen,
Enginlere dalsam gülen gözlerinde.