Erdik muradımıza artık biz,
Liva misali onurlandı kalbimiz.
İncinmesin yüreğin, ömrün olsun deniz,
Fecrin nuru versin sana hep feyiz.

Ecir Uğur Küçüksille

Ne aklımdasın ne de gönlümde,
Yok yerin artık ömrümde.
Yargıladım seni aşk mahkemesinde,
Kırdım kalemini, haberin olsun.

Sevda defterimizi açtım, karıştırdım,
Hem seni hem kendimi sorguladım,
Senin kefeni ağır bastıramadım,
Yaktım gemileri, haberin olsun.

Sen yoluna ben yoluma bundan sonra,
Ne ara ne de sor Allah Aşkına!
Yokluğun en büyük huzur bana,
Benim için bir yabancısın, haberin olsun.

Ecir Uğur Küçüksille

Sen yaklaştıkça uzaklaşıyor insanlar,
Sen yardım etmek istedikçe, altında bir şeyler arıyorlar.
Gerçek mi yoksa tuzak mı?
Hep bir ürkeklik, hep bir endişe!

Haksızlar mı? Asla değiller!
İçinden geçtik adeta insani duyguların.
Kocaman bir enkaz bırakıyoruz geleceğe,
Ne günahı var el kadar yavruların?

Ayrıştırdık, ötekileştirdik!
Kocaman bir kültürü yok ettik el birliğiyle!
Bir selam vermeyi çok görüyoruz,
Yüzlerdeki tebessümler bile sahte!

Ecir Uğur Küçüksille

Sen bir dağ çiçeğiydin zirvede,
İki kaya arasında filizlenmiş.
Görür görmez bağlandım sana,
Vücudumun her zerresi, adeta büyülenmiş.

Uzun yollar aştım her gün,
Sevgimle suladım seni.
Her bir yaprağına izini bıraktım ömrümün,
Ne emeklerle büyüttüm seni.

Yine bir sabah geldim yanına,
Baktım, yoksun o iki kaya arasında.
Koparıp gitmişler seni,
Aradım her yerde içim yana yana.

Oysa, ne ümitler yeşeriyordu gönül dalımda,
Seninle dalıyordum hep hülyalara.
Sen bir çiçek açıyordun ama,
Ben hayatımı adıyordum her bir yaprağına.

Ecir Uğur Küçüksille

Kaybettik ucuz pahalı algımızı,
Ne söyleseler ödüyoruz sormadan!
Bazen gözlerimiz yerinden fırlasa da!
Vardır bir hikmeti diyoruz, kafamızı yormadan!

Bir kısmı enflasyondan olsa da artışların,
Çoğu kazancı artırma çabasından!
Kimse arkasında durmuyor vatandaşın,
Sorsan herkes müslüman!

Haftalık hatta günlük artıyor fiyatlar!
Yıldı insanlar pahalılıktan.
Sohbet etsen, kimse kazanmıyor!
Kim istifade ediyor acaba bu durumdan?

Kazanan da kaybeden de belli aslında,
Serbest piyasa deyip geçiyorlar adına!
Gören gözler görmez oluyor,
Cepler dolup kabardıkça!
Ve kimse bakmıyor helale harama!

Ecir Uğur Küçüksille

Kötü olacaksın arkadaş bu devirde kötü!
Gözünün içine baka baka,
Göstere göstere kötülük yapacaksın!
Sonra, bir köşeye çekilip keyfine bakacaksın!
Herkesin senden nasıl çekindiğini,
Herkesin sana nasıl hizmet ettiğini seyredeceksin!
İyilerin senin kötülüğünü anlatmak için çırpınırken,
Onların nasıl daha da dibe çekildiğini göreceksin!
Unutmadan,
İnsanların yüzlerine gülüp,
Başkalarını kullanarak kötülük yapmayı da ihmal etmeyeceksin!
Vesselam,
Bu devirde iyilere ihtiyaç yok arkadaş!
Kötü olacaksın, rahatına bakacaksın!

Ecir Uğur Küçüksille

Şimdi size, keşke ile başlayan onlarca cümle kurabilirim. Ama hayatta önemli olan, zamanında gerekli iradeyi ortaya koyarak bir şeyi yapmak veya yapmamaktır.

Ecir Uğur Küçüksille

UNUTTUK, UNUTUYORUZ…
Her yıldönümünde hatırlıyoruz!
Süslü konuşmalar yapıyoruz,
Olmazsa olmazı ihmal etmiyoruz!
Sosyal medyada hazır görseller yayınlıyoruz!
Görevini yapmış komutan edasıyla,
Hemen sonra,
İyi niyetle ertesi gün, her şeyi UNUTUYORUZ!
Enkazla birlikte yok olanlar,
Arkada, hem manen hem de madden bitmiş durumda kalanlar,
Hepsini UNUTUYORUZ!
Erzincan, Gölcük, Düzce, Maraşta olduğu gibi…
Önlem almıyoruz,
Alınması için çalışmıyoruz,
Bir sonraki felakette aynı senaryo tekrarlanıyor…
Ülkedeki çoğunluk gözlerini kapatmayı seviyor!
Geri kalan azınlığın çabası yetmiyor.
Her felakette daha çok zarar görüyoruz,
Daha çok can kaybı yaşıyoruz,
Ama akıllanmıyoruz!
UNUTUYORUZ!

Ecir Uğur Küçüksille

Ümitvar olmadım hiç,
İnsanlar böyle hırslı oldukça,
Haksızlıkların yok olacağına.
Bazen diyorum belki!
Vardır bir yerlerde kalmış vicdanlı birileri.
Yaşadıklarım aklıma geliyor,
Kocaman bir kahkaha atıyorum!
Diyorum,
Sadece sözlüklerde kalacak,
Dillere pelesenk olmuş ADALET kelimesi!

Ecir Uğur Küçüksille

Mütevazılık başa bela bu ülkede,
Çocukken öğretiliyor doğru bu diye bir de!
Aklın başına gelip gerçekleri görünce,
Ne oluyor deyip! Bakınıyorsun çevrene.

Hor görüp, ezmeye çalışanı mı ararsın,
Bu anlamaz diye yerden yere vuranı mı!
Geçmişi düşünüp anar,
Keşkelerle yüreğini dağlar,
Bir onlara bir kendine bakıp yanarsın.  

Ecir Uğur Küçüksille