Sever yürekten, karşılıksız bir ömür boyu,
Şevkatli kollarını açar dolu dolu,
Feda eder herşeyini, düşünmez hiç sonunu,
Çilekeştir, içinde yaşar her duyguyu,
Razıdır kıyamaz evladına, hep affeder yavrusunu
Ebediyyen ödenmez hakkı hukuku,
Lal olur diller üzgün görünce onu,
Annedir o her zaman aranır yokluğu.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

Kocaman bir hiçliğin ortasında,
Açgözlü insanlarla sarılmış dört yanım.
Yalan! Peşinde koştuklarınız diyorum,
Bağırıyorum, sesimi duyuramıyorum.

Öyle kapılmışlar ki hayat işlerine!
Kapatmışlar kulaklarını başka her şeye.
Ben diyorlar, daha fazla istiyorlar,
Saldırıyorlar gördükleri her şeye.

Farkında olabilse herkes keşke,
Hiçliği içinde sindirebilse.
Çok farklı olurdu dünya,
Mutluluk verirdi herkese.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

Konuşup da tuz basmayın yarama,
İçin için kanıyor, dinmedi sızısı halâ.
Herkes geçer, sabret diyor ama,
Takatim kalmadı dayanmaya.

Yaram derinde, göremez kimse,
Yüzüm güler, içim virane.
Bilmem nasıl düştüm bu derde,
Lokman Hekim gelse bulamaz çare.

Dermanım sende serv-i revânım,
Sevgin benim ab-ı hayatım.
Gel beni rüsva eyleme,
Gönül pınarının her damlasına muhtacım.

Ecir Uğur Küçüksille

Kaldım dört duvar arasında,
Her yeni gün bir öncekinin kopyası.
Farklı kılmak adına uğraşıyorum ama,
Değişmiyor, sanki alın yazısı!

Sonra, düşündüm de kendi kendime,
Sen değil miydin bunu isteyen?
Her gün yoğunluktan şikayet eden!
Hayatın normal devam ederken.

Nankör diyorum insanoğlu,
Her şeyden şikayet ediyor.
Şükretmek için değil,
Şikâyet etmek için bahaneler arıyor.

Ecir Uğur Küçüksille

Ben sana hasret, sen bana,
Ne kadar sürecek bu böyle.
Bir yanım eksik, senden uzakta,
Uyanmak istiyorum bakarak gözlerine

Bekle diyorsun her seferinde,
Kayboldum zaman dehlizinde.
Çıkacak bir yol arıyorum,
Karıştı gecem gündüzüme.

Gel beraber kaldıralım engelleri,
Beklemeyelim ümit trenini.
Gençlik elden uçup gidiyor,
Bulamayacağız tekrar bu demleri.

Ecir Uğur Küçüksille

Kimi para üstüne kurdu hayatını,
Kimi menfaat için çok can yaktı,
Kimiyse herkese yukardan baktı,
Hepsini bir virüs aldı köşeye attı.

Göremedikleri bir canlıdan kaçıyorlar,
Sevdiklerine dokunmaktan korkuyorlar,
Dört duvar arkasına saklanıp,
Sadece camdan bakabiliyorlar.

Oysa paraları herşeyi satın alıyordu!
Makamları istediklerini yaptırıyordu!
Egoları kimseyi yanlarına yaklaştırmıyordu!
Şimdi, yepyeni bir dünyaya merhaba diyorlar!

Ecir Uğur Küçüksille

Ne kadar da sıkı sarılıyoruz hayata!
Koşuşturmakla geçiyor günler sağa sola.
İhmal ediyoruz ailemizi ve sevdiklerimizi,
Sitem sözlerini duyunca onlardan,
Kurtarıyor bizi “zaman olmuyor” kelimeleri!

Oysa zaman oluyor başka her şeye,
Sadece önem sıramız farklı!
Yetişiyoruz da her yere,
Saklanıyoruz onların derin hoşgörüsüne.

O hiç düşünülmeyen gün geliyor,
Kayıveriyor onlar ellerinin arasından.
Ah ediyorsun, vah ediyorsun, keşke diyorsun,
Ama geçen günleri geri getiremiyorsun.

Ne mi oluyor?
Bir gün aynı şikayetleri sen ediyor,
Aynı cevabı sen alıyorsun!

Ecir Uğur Küçüksille

Ne çok hüzün sığdırdım bir ömre,
Ağlasam mı, gülsem mi bilemedim.
Hep yükledim olanları kadere,
Elbet geçer diye bugünlere geldim.

Bazen, zamansız gidenlerle savruldum,
Bazen, düşüncesiz insanlarla.
Hepsi, beni benden etti!
Şu halim, onlardan geriye kalan.

Hayata küskünlüğüm de hüznün eseri,
Alnımdaki merdivenler de!
Ne yapsam kurtulamıyorum,
Silinmez izler bıraktılar bende.

Ecir Uğur Küçüksille

Ne yana baksam hüzün,
Ne yana baksam gözyaşı.
Gülmekten utanır mı insan?
Düşünür oldum gülmeden önce!

Bir tarafta dermansız hastalıklar,
Bir tarafta açlık, sefalet içinde insanlar,
Bir tarafta vurdum duymaz topluluklar!
Oysa ,böyle hayal etmiyordum geleceği ben.

Dürüst bulmak zor, ilişkiler karmakarışık!
Herkesin doğrusu farklı, toplum darmadağınık!
Şimdi, gelecek tüneli uzun ve karanlık!
Yok ucunda ufak da olsa bir ışık!

Ecir Uğur Küçüksille

Karanlıkta bir mum olup aydınlatmak,
Yalnızlıkta bir ses olup rahatlatmak,
Yarınlara örnek bir eser bırakmak,
Bir amaç için yaşamalı insan dünyada.

Amaçsız insan, serseri bir kurşun gibidir,
Aklından olur olmaz düşünceler geçirir,
Rahat durmaz, etrafına zarar verir,
Bir amaç için yaşamalı insan dünyada.

Ecir Uğur Küçüksille