Metruk bir evde,
Köhne bir odada,
Kırık bir sandalye,
Çatlak bir pencere ve ben.
Gelen bir müzikle irkiliyorum birden.
Yalnızlık senfonisi bu,
Öyle içli, öyle derinden.
Oturuyorum bir köşeye,
Dayıyorum sırtımı duvara.
Duyduğum her nota,
Alıp götürüyor beni uzaklara.
Kah tebessüm beliriyor dudaklarımda,
Kah göz yaşım akıyor damarlarıma.
Zaman su gibi geçiyor,
Bakmışım karanlık çökmüş odama.
Ah yalnızlık senfonisi diyorum,
Çal, hiç dinme kulaklarımda.

Ecir Uğur Küçüksille