Sakın büyüme oğlum,
Hep çocuk kal.
Bırak büyükler oynasın,
Hayat denilen tiyatro sahnesinde.

Saķın büyüme oğlum,
Kötülük hiç girmesin kalbine.
Etrafına neşe saç,
O tertemiz duygularla dolu yüreğinle.

En büyük derdin,
Oyuncakların ve yiyemediğin şeker olsun.
Sadece ve sadece,
Bunlar için dök göz yaşlarını.

Düşüncelerini özgürce söylemek için,
Hayata toz pembe bakmak için,
Etrafına neşe saçmak için,
Hiç büyüme, hep çocuk kal.

Ecir Uğur Küçüksille

Beni sevmiyorsun biliyorum,
Yaptıklarını görmezden geliyorum,
Kötülük ruhuna işlemiş görüyorum,
Benim de bir sabrım var hatırlatıyorum.

Cesaretin yok aslında hiçbirşeye,
Lafı uzatıp yanaşmıyorsun söz vermeye.
Bağırararak çıkmaya çalışıyorsun hep üste,
Bir duruşun yok anla işte.

Hep arkamdan iş çeviriyorsun,
Duymaz sanıp sonucunu bekliyorsun.
Kendini çok akıllı sanıyorsun,
Kişiliğin yok anlamıyorsun.

Ecir Uğur Küçüksille

Bir zamanlar düşmandan korunmak için,
Bir arada yaşarken insanlar.
Şimdi düşmandan korunmak için,
Ayrılıp tek başına yaşıyor.

Yanında ve etrafında bulunandan korkuyor,
Güvenmiyor güvenemiyor kimseye.
Hep şüpheyle yaklaşıyor,
Muhabbet edip samimiyet gösterene.

Geliştik diyor, ilerledik diyor herkes,
Değil hiçbirşey eskisi gibi.
Evet gelişti ve ilerledi teknoloji,
Yazık yerinde bile saymadı insanlık geriledi.

Ecir Uğur Küçüksille

Ne gemiler demir atar bu limana,
Hepsi birbirinden habersiz.
Aylar yıllar burada kalırlar ama,
Düşünmezler neden bu liman bu kadar sessiz.

Her dışardan gören imrenir de onlara,
Bilmez neler oluyor o gemi kamaralarında.
Her biri adeta hayat dersi,
Gizemli hikayeler vardır yalnızlık limanında.

Ecir Uğur Küçüksille

Arayınca arayandan,
Hiç hal hatır sormayandan,
İşi düşünce sana koşandan,
Arkadaş olur mu hiç?

Her şeyi senden bekleyenden,
Derdinle dertlenmeyenden,
Aman bana ne diyenden,
Arkadaş olur mu hiç?

Hep menfaat peşinde koşandan,
Seni her fırsatta satandan,
Sonra sıkılmadan sırıtandan,
Arkadaş olur mu hiç?

Olmaz der Ecir gel dinle,
Çok darbe yedi ömrünce.
İyi niyet kurbanı olmadan önce,
Mesafeni koru ödün verme.

Ecir Uğur Küçüksille

Yüreğim sessizlik ateşiyle dağlanırken,
Düşüncelerim çılgın rüzgarlarda savrulurken,
Bedenim yokluğunla titrerken,
Sen de yan, mutlu olma benim gibi.

Her gece bir elimde kadeh,
Bir elimde sigara,
Yalnızlığa içiyorum sensiz odamda.
Sen de kederlen, iç benim gibi.

Her çalan telefona sen diye bakıyorum,
Her gün yollarda seni gözlüyorum.
Ağlıyorum, ömrümü tüketiyorum.
Sen de düşün, yalnız kal benim gibi.

Hiç mi hatırım yok sende?
Ne olur bir kez ara merhaba de.
Mahkum ettin ya beni sessizliğe,
Sen de sev ama sevilme benim gibi.

Ecir Uğur Küçüksille

Herkes şikayet ediyor birşeylerden,
Kimi yokluktan kimi torpilden.
Bir elin parmaklarını geçmez,
Çözmek için çaba sarfeden.
Onlar da toplumdan dışlanır zaten!

Se mi kurtaracaksın devleti,
Bu düzen böyle gelmiş böyle gider,
Çok kurcalama zarar görürsün derler.
Çözmek isteyeni de yolundan çevirirler.

Evet sen çözeceksin bu sorunları,
Sen göstereceksin çözüm yollarını.
Ben sen o diye düşünülürse,
Daha çok bekleriz temiz yarınları.

Ecir Uğur Küçüksille

Ben yazıyorum,
Sen siliyorsun.
Ne kalemimin mürekkebi,
Ne yüreğimin takati dayanır buna.

Ben övüyorum,
Sen yeriyorsun.
Ne varır oldu dilim konuşmaya,
Ne de gönlümü avutmaya.

Ben seviyorum diyorum,
Sen suskun kalıyorsun.
İstemiyorsan söyle,
Oyalama beni Allah aşkına.

Ecir Uğur Küçüksille

Gönül bahçemin gonca gülü,
Hayatımın şen bülbülü.
Karanlık gecelerini aydınlatan ışık,
Hayata tutunduğum dalımsın.

Tut ellerimden sımsıkı,
Bırakma ömür boyunca.
Seviyorum seni aşkım,
Haykırıyorum bütün dünyaya.

Ecir Uğur Küçüksille